ou ming

Δουλεύω σε κοτοπουλάδικο. Αν έχετε περάσει ποτέ από το Χρυσό Φτερό θα με έχετε δει. Φοράω κόκκινο καπελάκι και κόκκινη ποδιά με ένα χρυσό φτερό κεντημένο στο στήθος. Ξεχωρίζω πίσω απ’ τον πάγκο σαν σημαδούρα. Γυναίκα της φωτιάς με φωνάζει ο Μουσταφά. Πλένει τα πιάτα στο κουζινάκι και πού και πού μου κλείνει το μάτι. Πέρυσι του Αγίου Βαλεντίνου το ξεκίνησε. Τις περισσότερες φορές κάνω πως δεν τον βλέπω. Για τέτοια είμαστε, ρε Μουσταφά; Θα του το πω καμιά φορά. Για να γυρνάμε σπίτι στις τρεις το πρωί και αντί να χαιρόμαστε τον έρωτά μας, να πέφτουμε ξεροί στο κρεβάτι με τα παπούτσια και τις ποδιές; Να μας παίρνει ο ύπνος με τα φώτα αναμμένα και να λαμποκοπά το χρυσό φτερό σε κάθε στριφογύρισμα;

Δεν σας αναγνώρισα χωρίς τη στολή, μου είπε. Λες κι είμαι αστροναύτης και φοράω σκάφανδρο. Για εσάς έρχομαι στο Χρυσό Φτερό. Άκου. Είμαι, λέει, πολύ ευγενική κι εξυπηρετική. Και φοράω και πλαστικά γάντια. Του κύριου Λεφτέρη ιδέα. Να βγάλουμε, λέει, προς τα έξω μια εικόνα σχολαστικής καθαριότητας μετά την είδηση που διέρρευσε για το πρόστιμο. Ο κύριος Λεφτέρης είναι ο ιδιοκτήτης. Κάθεται στο ταμείο, χτυπάει τα πλήκτρα και ταυτόχρονα βλέπει τηλεόραση. Την έχει βάλει ακριβώς πάνω απ’ την πόρτα για να βλέπει και ποιος μπαίνει. Είναι καλός. Ό,τι κι αν λένε, αποκλείεται να μελάνιασε αυτός το μάτι της Ιβάνκα, όταν του είπε για τον Πολωνό. Ο Μουσταφά λέει πως ο Πολωνός ήταν μεθυσμένος, τσακώθηκε με την Ιβάνκα και μετά παραπάτησε και έπεσε από το παράθυρο. Εγώ πιστεύω ότι ο κύριος Λεφτέρης την αγαπούσε πραγματικά. Τι θα πει πραγματικά, θα μου πείτε. Η Ιβάνκα φαινόταν ευτυχισμένη για πρώτη φορά από τότε που είχε έρθει στην Ελλάδα. Εμ. Ο καλός ο κηπουρός στα λουλούδια φαίνεται. Έκαναν βόλτες, πήγαιναν εκδρομές. Ο κύριος Λεφτέρης έλαμπε κι αυτός, είχε γίνει ομιλητικός, γελούσε. Κάθε βράδυ πατούσε τα πλήκτρα της ταμειακής σαν να μας έπαιζε πιάνο. Από τότε όμως που εκείνη έφυγε, μετακόμισε στην τηλεόραση. Συνέπεσε η κρίση η δική του με την κρίση όλης της χώρας και ζει την προσωπική του αποκάλυψη. Στις ειδήσεις αναζητά κάποιο κρυφό μήνυμα, ένα νέο από την Ιβάνκα. Έπεσε το χρηματιστήριο στην Ιαπωνία; Τρέχει η μύτη της Ιβάνκα. Κάνουν διαδηλώσεις στην Ισπανία; Κάποιος αδίκησε την Ιβάνκα. Κάθε μέρα περιμένει τη στιγμή που ο τηλεπαρουσιαστής θα βγει σοβαρός στο γυαλί και θα μας πει να σηκωθούμε, γιατί έχει κάτι πολύ σημαντικό να μας πει. Όλη η Ελλάδα θα σηκωθεί. Μετά από σιγή λίγων δευτερολέπτων, ο τηλεπαρουσιαστής θα γυρίσει στον κύριο Λεφτέρη και θα του πει πως είναι ελεύθερος. Πως δεν θα τη σκέφτεται πια. Πως δεν χρωστάει τίποτα πια σε κανέναν, πως πλήρωσε για όλα. Μέχρι τότε ο κύριος Λεφτέρης μαζί με την Ιβάνκα θα έχει χάσει και τον εαυτό του. Θα ζει σιωπηλός και αποτραβηγμένος. Θα γεράσει μόνος και στο τέλος ένα ποτήρι νερό να του δώσεις, θα κοιτάζει τα δάχτυλά σου παραξενεμένος από το υλικό τους. Δεν είναι μόνο ότι θα γυρίζουμε στο σπίτι στις τρεις το πρωί, Μουσταφά. Δεν είναι μόνο ο ύπνος με τα παπούτσια και τις ποδιές. Είναι ότι μπορεί να αφήσουμε τον κύριο Λεφτέρη με τις βόλτες και τις εκδρομές για έναν Πολωνό που θα μας μελανιάσει το μάτι. Είναι που μπορεί να βουτήξουμε από τον πάγκο γυάλινοι και να θρυμματιστούμε στο πάτωμα για μια Ιβάνκα που έφυγε, πάει. Θα μου πεις, θα έχουμε πιάσει και ένα μπούτι που δεν θα τρώγεται. Θα έχουμε ρίξει και είκοσι φιλιά στα κλεφτά μέσα στο κουζινάκι. Θα μου έχεις στραβώσει και το καπέλο μέσα στο πάθος, για να σπάσει η μονοτονία. Θα σου πω, πολλά ζώα κυνήγησαν την ουρά τους για να παίξουν, Μουσταφά, αλλά κανένα δεν διακινδύνεψε να τη φάει. 

(γραμμένο για το μπαχάρ* τ. 3)