ou ming

Προχθές, μέσα στο σκοτάδι της νύχτας, ο σκύλος μου άρχισε να βγάζει θορύβους σαν να ήθελε να κάνει εμετό. Κάποια στιγμή σηκώθηκε από το χαλί του, πήγε μέχρι το παράθυρο και έφαγε τις κουρτίνες. Μου έχει κάνει μεγάλη εντύπωση που μέσα στον πόνο του ο σκύλος αναζήτησε ένα φάρμακο. Με αυτή την αφορμή, σκέφτηκα σήμερα ορισμένα από τα φάρμακα που χρειάστηκα κάποτε εγώ μέσα στο σκοτάδι της νύχτας: τα σπασμένα κεραμίδια που μάζευα από τον κήπο και οι ώρες που περνούσα σιωπηλή βουτώντας τα πινέλα στις μπογιές, καθαρίζοντάς τα στο νερό και πασχίζοντας να τραβάω ίσιες γραμμές ήταν ένα φάρμακο. Φάρμακο και η γρήγορη ματιά που έριχνα κάθε πρωί στο απόσπασμα του T.S. Eliot που είχα κολλήσει στο φύλλο της ντουλάπας μου.

I said to my soul, be still, and wait without hope
For hope would be hope for the wrong thing; wait without love,
For love would be love of the wrong thing; there is yet faith
But the faith and the love and the hope are all in the waiting.
Wait without thought, for you are not ready for thought:
So the darkness shall be the light, and the stillness the dancing.