4.12.08

Προχθές, μέσα στο σκοτάδι της νύχτας, ο σκύλος μου άρχισε να βγάζει θορύβους σαν να ήθελε να κάνει εμετό. Κάποια στιγμή σηκώθηκε από το χαλί του, πήγε μέχρι το παράθυρο και έφαγε τις κουρτίνες. Μου έχει κάνει μεγάλη εντύπωση που μέσα στον πόνο του ο σκύλος αναζήτησε ένα φάρμακο. Με αυτή την αφορμή, σκέφτηκα σήμερα ορισμένα από τα φάρμακα που χρειάστηκα κάποτε εγώ μέσα στο σκοτάδι της νύχτας: τα σπασμένα κεραμίδια που μάζευα από τον κήπο και οι ώρες που περνούσα σιωπηλή βουτώντας τα πινέλα στις μπογιές, καθαρίζοντάς τα στο νερό και πασχίζοντας να τραβάω ίσιες γραμμές ήταν ένα φάρμακο. Φάρμακο και η γρήγορη ματιά που έριχνα κάθε πρωί στο απόσπασμα του T.S. Eliot που είχα κολλήσει στο φύλλο της ντουλάπας μου.





I said to my soul, be still, and wait without hope
For hope would be hope for the wrong thing; wait without love,

For love would be love of the wrong thing; there is yet faith

But the faith and the love and the hope are all in the waiting.

Wait without thought, for you are not ready for thought:

So the darkness shall be the light, and the stillness the dancing.



8 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Φάρμακο και για εμάς, τώρα.

Ανώνυμος είπε...

Ελπίζω οργανισμός να μην έχει αποκτήσει ανοσία σ΄αυτό το φάρμακο και τα πινέλα με τα χρώματα να εξακολουθούν να λειτουργούν θεραπευτικά.

jorge είπε...

Πολύ όμορφο ου.

Ανησυχώ λίγο για το σκύλο βέβαια.

Περαστικός είπε...

Εξαιρετικό, ελπίζω να είναι καλά ο φίλος μου, ο σκύλος. Όλοι προσπαθούμε να βρούμε τα φάρμακα που μας ταιριάζουν για να αντέξουμε. "Good medicine" τα ζωγραφισμένα κεραμίδια σου, που θα έλεγε και ο μάγος της φυλής.

happypepper είπε...

"Xρόνος παροντικός και χρόνος παρελθοντικός,
λίγη συνειδητότητα αφήνουν μόνο"
Burnt Norton

x-ray είπε...

Θα πάθουμε το σύνδρομο του Στενταλ εάν συνεχίσετε έτσι :)
(καλή ανάρρωση στον σκυλάκο).

Σπύρος Γιανναράς είπε...

Χρειαζόμαστε φάρμακα για τα συμπτώματα γιατί η αιτία δεν θεραπεύεται. Πάμε όλοι ανεξαίρέτως στον τάφο.

Αchernar είπε...

Καλή μου (επέτρεψέ μου να σε πω έτσι, χωρίς να γνωριζόμαστε), κι εγώ για χρόνια είχα αυτό το απόσπασμα σαν φάρμακο. Μόνο που δεν ήξερα επακριβώς τι είναι, τώρα τελευταία αρχίζω να το ψυχανεμίζομαι...
Με συγκίνησες. Όλο το blog σου με συγκίνησε, κάθε post περιέγραφε πράγματα που έχω νιώσει, αλλά ποτέ δεν ήξερα πως υπάρχουν λέξεις γι' αυτά. Να είσαι πάντα καλά, εσύ και το σκυλάκι σου και όλοι όσοι αγαπάς,και να γράφεις πάντα έτσι. Σε χρειαζόμαστε.