Καθισμένη σε έναν ξένο καναπέ χθες προσπαθούσα να μαζέψω τις σκέψεις μου σαν να κυνηγούσα πεταλούδες. Η αλήθεια είναι ότι είχα πιει σχεδόν ένα μπουκάλι κρασί, το ένιωθα να έχει βάψει τον εγκέφαλό μου κόκκινο και έλεγα από μέσα μου έτσι πρέπει να είναι η ζωή. Να συναντάς καινούριους ανθρώπους, σε καινούριες περιοχές, να κάθεσαι σε άγνωστους καναπέδες κι όταν έπιασε βροχή, δεν είναι σύμπτωση είπα, μπορεί και να είναι είπε κι ύστερα οι σκέψεις μου χάθηκαν πάλι και έτρεχα με την απόχη από πίσω τους. Στη μέση της νύχτας πετάχτηκα τρομαγμένη πάνω στο κρεβάτι μου, φοβήθηκα πως είχα μεθύσει τόσο που δεν γύρισα σπίτι, πως άφησα το σκύλο μόνο και ατάιστο. Όταν γύρισα απ' την άλλη για να ξανακοιμηθώ, είχε ξεβάψει μια καρδιά πάνω στο μαξιλάρι.
13 σχόλια:
Καλό είναι να κυλάει νερό σαν τη βροχή ανάμεσα στο κρασί, για να μην σας τρομάζει.
Πολύ όμορφο, Ou Ming.
Σύμπτωση ή όχι η βροχή σας, έθιξε την καρδιά.
Πάντα υποψιαζόμουνα πως καταβάθως είσαι μια μεθυσμένη (βίος και) πολιτεία! Ευγε σου! Θα δεχτείς να πάιξεις και σε ένα παιχνιδακι;
Αχ αυτοί οι εγκέφαλοι...σα σφουγγάρια είναι.
:-)
Πολύ ωραίο κείμενο ou ming αλλά και μεθυσμένο και πολύ ωραίο είναι και έτσι είναι ταμαξι-λάρια, ξεβάφουν, ξεβράζουν σαν τη θάλασσα όνειρα από προηγούμενους ύπνους.
εγώ δεν καταλαβαίνω γιατί είναι προαπαιτούμενο το κρασί.. Ή μάλλον καταλαβαίνω αλλά πως εξηγείται..
Αχ Ου, αυτή η καρδιά, -κι ας βγήκε από το κεφάλι σας-, μου φάνηκε σημάδι -δε βρίσκω πως να το πω, χαράς; ευχαρίστησης; ζωής;
(Ου, είστε μια Ποιήτρια, από προχθές ψάχνω τρόπο να σας πω ένα σωρό επαινετικά λόγια, αλλά μου φαίνονται πολλά και φτωχά, οπότε δε λέω τίποτα.)
Πολύ καιρό είχαμε να τα πούμε.
Συνεχίζετε τις μαλακίες, βλέπω...
:-)
Αντε γεια!
πολυ ωραιο ποστ ου μινγκ για μια ακομα φορα γμτ...χιχιχι
Το να έχεις την καρδιά στο κεφάλι είναι πολύ σπουδαίο. Η καρδιά όταν μεθάει γίνεται υπέροχη: κάνει τέχνη, γράφει λογοτεχνία για τα μάτια που αγαπά κλπ κλπ. Το αντίθετο όμως, το να έχει κανείς τον εγκέφαλο στη θέση της καρδιάς είναι από τις χειρότερες κατάρες που μπορούν να σε βρουν. Εγώ όταν ξυπνάω το πρωί και το μαξιλάρι μου είναι μαύρο και αχνίζει καυσαέριο...
Πολλά φιλιά Ου.
...καρδιά κόκκινη, σαν το κρασί...
Γεια σε όλους. Σας ευχαριστώ για τα σχόλια. Δυστυχώς η υπερβολική δουλειά έχει φάει τον ΕΦΕΤ, λάθος, τον αφέντ', ο άλλος ξύνεται. Μόλις ξελασκάρω λιγάκι, ελπίζω να καταφέρω να γράψω με περισσότερη άνεση. Φιλιά.
Δημοσίευση σχολίου