Όταν άνοιξα το μπλογκ πριν από δύο χρόνια, ένιωσα σαν να ανακάλυψα μια σοφίτα με παιχνίδια. Ανέβαινα τη στενή, ξύλινη σκάλα, έκλεινα την πόρτα πίσω μου και έπαιζα με τις ώρες. Τώρα ακουμπάω το αυτί μου στον τοίχο και ακούω ειδήσεις, δημοσιογράφους, φωνές σε τηλεοπτικά παράθυρα. Η θλιβερή, γνωστή πραγματικότητα περνάει σαν δηλητηριώδες αέριο από τις χαραμάδες. Λυπάμαι αφάνταστα.
11 σχόλια:
θα πρότεινα την άμεση τοποθέτηση αεροστόπ στη στήλη των λινξ και στη γραμμή διευθύνσεων.
παντού λακούβες... αϊσιχτίρια που γίνονται συνήθεια
Κλεισε την ρημαδα την ΤV και παιξε ενα μπλογκοπάιχνιδο!
Δεν έχω τιβι, yellow.
Δεν έχεις άδικο. Ας ελπίσουμε να ξεμυρίσουν τα ψοφίμια.
Μπλογκοπαιχνιδα παιζεις ομως!
Αφού η ασκήμια ανακάλυψε και τα μπλογκζ, ένας λόγος παραπάνω να αντεπιτεθούμε με ομορφιά.
μπήκαν στα χωράφια μας...
καιρός τους ήταν.γεμίζουν και με αυτό ειδήσεις.θα πάνε σε λίγες μέρες παρακάτω.
μη θλίβεσαι για αυτά αγαπητή.
:)
έχουμε πολλά ακόμα να δούμε...
Γεια σε όλους!
Σκύλε, αυτή τη στιγμή να αντεπιτεθώ με ομορφιά χωρίς μπροστινό δόντι, λίγο δύσκολο.
εισαι μια καλή ανάσα. κι αν το σκεφτείς, αυτό είναι κάτι τεράστιο.
Εσύ είδες την σοφίτα με τα παιχνίδια σε έναν άδειο, εύπλαστο χώρο. Άλλοι είδαν βρώμικη τουαλέττα. Ο καθένας βλέπει αυτό που κουβαλά. Μόνο αυτό μπορεί να φτιάξει.
Δημοσίευση σχολίου