Η συνταγή της μεσοτοιχίας
Για τις διακοπές μου στην Αθήνα έχω πατήσει pause. Δεν αδειάζω τα σκουπίδια, δεν σκουπίζω, αφήνω τα πιάτα να μαζεύονται πάνω στον πάγκο του νεροχύτη. Μετά τους εξαντλητικούς ρυθμούς των τελευταίων μηνών, αν χρειαζόταν έστω να δέσω το παρεό μου κόμπο, θα κατέρρεα.
Είναι μέρες τώρα που σκέφτομαι την απεξάρτησή μου από το μπλογκ. Στόχος να πιω τον καφέ μου ένα πρωί δίπλα στο παράθυρο κοιτάζοντας κάτι ζωντανό, ένα δέντρο. Εδώ και ενάμιση χρόνο, κάθε μέρα, τον πρώτο καφέ τον πίνω μπροστά στον υπολογιστή διαβάζοντας τα καινούρια σχόλια ή εντοπίζοντας τα ψεγάδια του χθεσινοβραδυνού ποστ. Δεν ξέρω τι συνέβη και βούτηξα τόσο βαθιά μέσα στα καλώδια. Παρατηρώντας τα σημάδια της εποχής, ένα περιστέρι τρυπώνει κάθε μέρα στην κουζίνα και τρώει το φαγητό του σκύλου, τις προάλλες μπήκα στο σπίτι και το βρήκα να κόβει βόλτες στο σαλόνι. Το κοιτάζω με μισό μάτι σαν να είναι το στρείδι που ήρθε να κολλήσει στο ναυάγιο.
9 σχόλια:
Αν χρειάζεται απεξάρτηση ή διακοπή ή χαλαρώτερη ενασχόληση, μη διστάζεις.
Ο παρόν χώρος είναι θαυμάσιος και τον απολαμβάνω συχνά. Είναι καλά τα όμορφα δημιουργήματα αλλά... είναι καλύτερο οι άνθρωποι που βρίσκονται πίσω απ'αυτά να νιώθουν πλήρεις και ελεύθεροι.
Θα είναι κρίμα αν, για να νιώθω εγώ ως αναγνώστης το γλυκό αεράκι της δημιουργίας, ο δημιουργός ασφυκτιά. Και, τελικά, μπορεί να μισήσει ή να αδικήσει αυτό που έφτιαξε.
Ηρεμία, λοιπόν! Δεν υπάρχει ναυάγιο. Μια ανάσα χρειάζεται.
Με εκτίμηση.
Μάλλον είναι μια γενικότερη κούραση, aerosol. Η δουλειά από το σπίτι, η κλεισούρα, ο χειμώνας πίσω μου, οι πιεστικές προθεσμίες, οι εντατικοί ρυθμοί, δεν ξέρω, όλα. Είναι απολαυστική η ενασχόληση με το μπλογκ, όταν καταφέρνω να κρατάω τις ισορροπίες. Δεν τα καταφέρνω πάντα. Θα προσπαθήσω ξανά. Σε ευχαριστώ :)
Και εμείς που εθιστίκαμε στα τοστ σας, θα περιμένουμε να φύγει το περιστέρι. Καλες διακοπές.
Σήμερα δεν ήρθε παραδόξως.
αγαπητη ou ming ευχομαι να πετυχετε τον στοχο σας(αυτον με τον καφε μπροστα σ ενα αληθινο παραθυρο) αλλα οχι και να απεξαρτηθειτε.καντε ενα off και μετα ξανακυληστε.σας παρακαλω:)
Αγαπητή ε, κυλάω σαν ασπιρίνη στον κατήφορο, μην ανησυχείτε καθόλου. Έχω μια προϊστορία, αν ψάξετε τα αρχεία μου. Δεν μπορώ να την καταργήσω έτσι.
Σεβαστή ou-ming,
χωρίς να είμαι σίγουρη ότι θα σας βοηθήσω με αυτό που θα γράψω, πολλών από μας οι ζωές κάπως έτσι κυλούν και ο υπολογιστής γίνεται όντως παράθυρο.
Ο εθισμός με το μπλογκ είναι επίσης φυσιολογικός (σαν γιατρός δεν ακούγομαι; κι όμως δεν θέλησα ποτέ να γίνω). Συμβαίνει σε όλους τον πρώτο καιρό, ώστε μην αισθάνεσετ ενοχικά.
Όσο γιά τον καφέ, με πολλή χαρά θα σας πρότεινα κάποτε να τον πιούμε μαζί.
Να είστε καλά. ;)
Στη μητερα σου το ειπεs?
Ιφιμέδεια,με πολλή χαρά θα δεχόμουν :)
habilis, όχι, της έχω δώσει τη διεύθυνση.
Δημοσίευση σχολίου