18.3.07

Κυνεφίλ

Κάπως έτσι ξεκίνησε. Κοιμήθηκα στα Όνειρα του Κουροσάβα. Ακολούθησε ένα βασανιστικό γλάρωμα βλέποντας μια ξεθωριασμένη κόπια του Κισλόφσκι σε έναν κινηματογράφο της Κέρκυρας, με την υγρασία να με ποτίζει σε όλη τη διάρκεια της ταινίας. Βγαίνοντας από το σινεμά μπορούσες να με στύψεις. Είδα όλη την ταινία με σηκωμένο το γιακά μέχρι τη μύτη, τα χέρια στις τσέπες και τουρτουρίζοντας. Στην αρχή της προβολής ένα ολιγόλεπτο παζάρεμα με τον ύπνο -λίγο μόνο, να τόσο- σε μια αφόρητα βαρετή ασπρόμαυρη γιουγκοσλαβική ταινία μικρού μήκους με φίδια. Πολλά φίδια. Πάρα πολλά φίδια. Σιγά σιγά άρχισα να κοιμάμαι σε όλες σχεδόν τις ταινίες. Ώσπου το έκοψα. Τώρα πια πρέπει να με καρφώσεις στο κάθισμα του σινεμά, αλλιώς δεν κάθομαι.

Με αφορμή την πρόσκληση του Π, θυμήθηκα την πρώτη φορά που με πήραν οι γονείς μου μαζί τους στον κινηματογράφο. Δεν νομίζω ότι το ήθελαν, μάλλον έκλαιγα πολύ γιατί μου έχει μείνει η αίσθηση ότι το διεκδίκησα. Η μόνη ανάμνηση από εκείνη τη φορά είναι τα προσεχώς. Μου είχαν κάνει τεράστια εντύπωση οι ασύνδετες σκηνές. Ένα αυτοκίνητο διαπερνά έναν τοίχο και εισβάλλει σε ένα σπίτι. Κάποιος χαστουκίζει μια γυναίκα και της πέφτει η τιράντα. Είχα μείνει άφωνη μπροστά στην οθόνη. Για πολύ καιρό μετά πίστευα ότι αυτό ήταν ο κινηματογράφος: ασύνδετες σκηνές. Τριάντα πέντε χρόνια αργότερα καταλήγω να σκέφτομαι ότι δεν θα ήταν κι άσχημα να ήταν αυτό ο κινηματογράφος. Τουλάχιστον να μην χάνεις τη συνέχεια, όταν κλείνουν τα μάτια σου μπροστά στις αστραπές της οθόνης.

6 σχόλια:

Π είπε...

Bλέπω ότι ενώ αρχικά εμνημονεύθην ως cyrusgeo, τελικά απέκτησα κι εγώ πρόσωπο σ' αυτήν εδώ την κυνωνία...

Bλέπω επίσης ότι, ως ανεμένετο, δεν κατέφυγες σε κυνοτυπίες (για κυνοτυπίες βλ. εδώ).

Kαι για όσους δεν τους παίρνει τόσο εύκολα ο ύπνος, να πω ότι Kουροσάβα και τέτοια δεν πιάνουν. Tο ισχυρότερο υπνωτικό που γνωρίζω είναι οι ταινίες του Mπέλα Tαρ, μπροστά στις οποίες ο Aγγελόπουλος είναι action-packed: ενδεικτικά, στην αρχή μιάς ταινίας του η κάμερα κάνει τρία, τρία λέγω, λεπτά για να διανύσει την απόσταση από ένα παράθυρο στον ακίνητο άνθρωπο που στέκεται ακριβώς δίπλα του.

Yellow Kid είπε...

Το σινεμά που...ονειρεύεσαι, και οπως σωστά έριξε το μπαλάκι ο Π, το έχει εφευρέσει Έλλην και ονομάζεται κύριος Αγγελόπουλος:

Σε μία ταινία του, μπορείς να κοιμηθείς κανα μισάωρο, να πάς στο φουαγέ για κανα τσιγάρο, καμία κοκακόλα ή τσήπς, να μιλήσεις στο κινητό σου (εκτός της αιθούσης, γιατι δεν σου φτάινε αυτοί που κοιμούνται), να πάς μια μικρή βόλτα στην Αστραλία και όταν επιστρέψεις το κηνηματογραφικό κάδρο να είναι εκεί που το αφησες!

Ιφιμέδεια είπε...

Δεν μπορώ να σας φανταστώ να κοιμάστε και σε ταινίες κινεζικού κινηματογράφου όπου ίπτανται στιλέττα και οι ήρωες παραπέουν μεταξύ τίγρη και δράκου;

ou ming είπε...

Π, έχεις κι εσύ ένα γράμμα, έχεις κι εσύ ένα πρόσωπο. Με συγχωρείς για το λάθος στο λινκ. Τα υπόλοιπα επί της οθόνης.

Yellow kid, γιατί είναι ένα κάδρο από σπάνιο ξύλο και σκαλιστή (μην το σκαλίζεις) κορνίζα, που θα έλεγε και η κυρία πώς τη λένε, Μοιραράκη.

Ιφιμέδεια, επειδή στη δράση κολλάει το σίδερο, ναι, κοιμάμαι και σε αυτές.

Π είπε...

Yellow Kid: Περίπου το έχω κάνει, μόνο που με αυτά εκνευρίζομαι, δεν κοιμάμαι. Στο Bλέμμα του Oδυσσέα, εκεί που δείχνει για κανα τέταρτο τη βάρκα με το αγαλμάτινο κεφάλι του Λένιν, όχι απλώς βγήκα στο φουαγιέ αλλά, επειδή εκτός από τσιγάρο ήθελα και αλκοόλ και δεν είχε, βγήκα και από το σινεμά για να αγοράσω!

ou ming είπε...

Αυτό θα πει κάρφωσε το βλέμμα του, ε; χαχαχα Συγνώμη κύριε Αγγελόπουλε, αλλά η ταχύτητα της εποχής μάς έχει καταστρέψει.