Ο καθένας χρειάζεται τον Γερμανό του. Εκτός από τη γιαγιά μου.
Θυμήθηκα την κατάκοιτη γιαγιά μου σήμερα. Γυρισμένη στο ένα πλευρό πάνω στο κρεβάτι, η οικογένεια γύρω της μιλάει περί ανέμων και υδάτων. Ξαφνικά μας λέει:
Σωπάτε να ακούσω.
Τι ωραία μουσική που παίζει αυτό το μαξιλάρι.
Τι ωραία μουσική που παίζει αυτό το μαξιλάρι.
4 σχόλια:
Ηθικόν δίδαγμα: ευτυχισμένος όποιος το χάνει. Προς το παρόν είμαστε ευτυχεσμένες βέβαια, αλλά πού θα πάει, δε θα΄ρθει η ώρα;
Η γιαγιά μου είναι 92, Κουρούνα. Αν χρειαστεί να περιμένουμε μέχρι τότε, σωθήκαμε.
ωραιο.
Να με συμπαθάτε,
αλλά δε χάνει κανείς τίποτα.
Αντιθέτως βρίσκει.
Το να ακούει μουσική
κάποιος που είναι στη μεταβατική φάση
από τον ξύπνιο στον ύπνο,
δεν είναι καθόλου δείγμα απώλειας.
Εξ' ιδίων τα αλλότρια...
Δημοσίευση σχολίου