30.9.18

Εποχές που θα πνίγεσαι
τη χειρωναξία να ψάχνεις
γράφε ακόμη και σε γλώσσα ακατάληπτη
όπως πιάνεις το κέντημα ή σκαλίζεις το ξύλο
πώς αλλιώς θα πιστέψεις
πως τα χέρια κινείς για να βγεις στην ακτή.

3 σχόλια:

Takis X είπε...

και πολύ καλά κάνεις.

Ανώνυμος είπε...

Ou Ming, είστε η αγαπημένη μου ποιήτρια. Δεν σχολιάζω ποτέ, ενώ κοιτάω εναγωνίως μήπως γράψατε κάτι.
Ωστόσο αυτό που δεν μπορώ να ξεπεράσω σαν συμπυκνωμένη έκφραση για κάτι που με απασχολούσε είναι το εξής:
¨Περπατάω με το σκύλο στο πεζοδρόμιο. Κρατάω το λουρί με το αριστερό χέρι και περπατάω. "Να τον κρατάς με το δεξί", ακούω μια αντρική φωνή πίσω μου. "Τους σκύλους τους κρατάνε με το δεξί χέρι". Δεν λέω τίποτα, ο άντρας με προσπερνάει και τότε παρατηρώ ότι του λείπει το αριστερό χέρι. Ίσως έτσι είναι· κάθε προσπάθεια επικοινωνίας είναι απλώς μια περιγραφή του εαυτού μας.¨
Ευχαριστώ.

ou ming είπε...

Καλημέρα, Takis X!

Ανώνυμε, έτσι όπως τα γράφετε, θα γίνετε ο αγαπημένος μου Ανώνυμος :)
Το κομμάτι που αναφέρετε είναι από μια εποχή που τη θυμάμαι με μεγάλη αγάπη. Μου φαίνεται σαν να το έγραψε άλλος άνθρωπος. Αυτή υποθέτω είναι η περιγραφή του εαυτού μου τώρα. Καλή σας μέρα!