8.9.15

Οι λέξεις τρέχουν ποτάμια. Ίσως κάποτε, μετά από τόση κατάχρηση, σαν τα παιδιά των Κινέζων να μας επιτραπεί μόνο μία, ένα πολύτιμο μοναχοπαίδι, που θα λάμπει με τα φιογκάκια του και το καθαρό του το φουστάνι.

6 σχόλια:

chrisma είπε...

εσύ και μια λέξη να γράψεις θα λάμψει!

lemon είπε...

Βρε παιδί μου δεν έχω να πω τίποτε, μένω άναυδη μ΄αυτά που γράφεις-και με τα σχόλια που προκαλούν <3 Μη χάνεσαι, κάνεις τη ζωή μας ομορφότερη.

Ανώνυμος είπε...

Τι όμορφο. Πόσο χάρηκα που πέρασα από το blog και βρήκα κείμενα. Ευχαριστούμε για τα δώρα :)

emptyscreen είπε...

η κρυμμένη λέξη :)

Jade είπε...

Δεν είναι μόνο οι λέξεις, είναι και τ' αυτιά μας λίγο θαρρώ..
Είναι που η ακοή μας φαίνεται να αλλοιώνεται πολύ πολύ πιο σύντομα απ' τις υπόλοιπες αισθήσεις και σε ουσιαστικό βαθμό.. Και έπειτα ναι, οι λέξεις τρέχουν...

Την καλημέρα μου Ou.

Ξανθή είπε...

πολύ καλόόό και αληθινό :)