Οι λέξεις τρέχουν ποτάμια. Ίσως κάποτε, μετά από τόση κατάχρηση, σαν τα παιδιά των Κινέζων να μας επιτραπεί μόνο μία, ένα πολύτιμο μοναχοπαίδι, που θα λάμπει με τα φιογκάκια του και το καθαρό του το φουστάνι.
Δεν είναι μόνο οι λέξεις, είναι και τ' αυτιά μας λίγο θαρρώ.. Είναι που η ακοή μας φαίνεται να αλλοιώνεται πολύ πολύ πιο σύντομα απ' τις υπόλοιπες αισθήσεις και σε ουσιαστικό βαθμό.. Και έπειτα ναι, οι λέξεις τρέχουν...
6 σχόλια:
εσύ και μια λέξη να γράψεις θα λάμψει!
Βρε παιδί μου δεν έχω να πω τίποτε, μένω άναυδη μ΄αυτά που γράφεις-και με τα σχόλια που προκαλούν <3 Μη χάνεσαι, κάνεις τη ζωή μας ομορφότερη.
Τι όμορφο. Πόσο χάρηκα που πέρασα από το blog και βρήκα κείμενα. Ευχαριστούμε για τα δώρα :)
η κρυμμένη λέξη :)
Δεν είναι μόνο οι λέξεις, είναι και τ' αυτιά μας λίγο θαρρώ..
Είναι που η ακοή μας φαίνεται να αλλοιώνεται πολύ πολύ πιο σύντομα απ' τις υπόλοιπες αισθήσεις και σε ουσιαστικό βαθμό.. Και έπειτα ναι, οι λέξεις τρέχουν...
Την καλημέρα μου Ou.
πολύ καλόόό και αληθινό :)
Δημοσίευση σχολίου