3.7.14

Πολλές φορές μια γλωσσική πιρουέτα, μέσα από την προσπάθεια για εντυπωσιασμό, κρύβει κι αυτή μια αλήθεια. Για αυτό μην απορρίπτεις, μην χλευάζεις τίποτα, αν και αυτό μπορεί να σε τρελάνει. Σε κάποια όχθη πρέπει να σταθείς, αλλιώς θα τρέχεις πέρα-δώθε σαν να καίγεσαι πατώντας στιγμιαία πάνω σε μια βάρκα που διασχίζει το ποτάμι.

Θεωρητικά ο άνθρωπος που δεν γράφει μπορεί να είναι καλός συγγραφέας, αλλά πολύ κακός κριτής των γραπτών του. 

Κάποτε πίστευα ότι μπορείς να γράψεις οπουδήποτε: πάνω σε πακέτα τσιγάρων, σε λεκιασμένες σελίδες, σε κουτιά προϊόντων. Με τον καιρό το αναθεώρησα. Δυστυχώς από τη στιγμή που αποφάσισα να φερθώ πιο κόσμια στα κείμενά μου, γράφω πολύ πιο σπάνια έως και καθόλου. Παρόλα αυτά εξακολουθώ να πιστεύω ότι πρέπει πάντα να βρίσκεις τη σωστή κορνίζα. Διαφορετικά ακόμη κι ένα καλό κείμενο μπορεί να σου φανεί σαν στραπατσαρισμένη αφίσα κολλημένη στον τοίχο με σελοτέιπ.

Πολλά προβλήματα που σήμερα χαρακτηρίζονται ψυχολογικά πιθανόν να αποκτήσουν νόημα, όταν γίνει διακριτή η φιλοσοφική ή υπαρξιακή τους διάσταση. Με αυτό τον τρόπο αποκτάς συνοδοιπόρο τη ζωή από καταβολής του κόσμου, τα αιωνίως άλυτα προβλήματα και ενδεχομένως να ψάξεις τη λύση όχι στην ψυχολογία, αλλά στα μαθηματικά: ως χαμένος θα αναζητήσεις άλλον έναν χαμένο με την ελπίδα ότι δυο χαμένοι ίσον ένας κερδισμένος.

7 σχόλια:

δύτης των νιπτήρων είπε...

Χαιρετώ, ον πολύ μικρόν!

ou ming είπε...

Αντιχαιρετώ, δύτη!

Takis X είπε...

Γειά σου Ου με τα υπέροχα σου.

ou ming είπε...

Αχ χρόνια και ζαμάνια Takis X. Σας πεθύμησα.

lazopolis είπε...

Χρόνια και ζαμάνια και απ'τη δική μου πλευρά :)

Δυο χαμένοι ίσον κανένας χαμένος είναι μάλλον το περισσότερο που μπορεί να ελπίζει κανείς απ'τα μαθηματικά :)

ou ming είπε...

γεια σου lazopolis! η γλωσσική μου πιρουέτα αναφέρεται στο δυο αρνήσεις ίσον μία κατάφαση. πλάκα θα έχει να μην κρύβει μια αλήθεια :)

lazopolis είπε...

Σε κάθε περίπτωση, η σκέψη και μόνο οτι μπορούν να συνυπάρχουν σε μια πρόταση τα μαθηματικά και η ελπίδα, λαμπυρίζει στο σκοτάδι!

Πολλές φορές αναρρωτιέμαι αν αυτή η καθημερινή συνήθεια να κατασκευάζουμε εννοιολογικές πιρουέτες, αναστέλλοντας προσωρινά το τμήμα κριτικής σκέψης (ΤΚΣ) του εγκεφάλου μας, είναι η κινητήρια δύναμη της φαντασίας ή απλώς ένα bug, μια παράπλευρη διεργασία όταν το ΤΚΣ απεργεί.

Το ξεχείλωσα όμως :)