Δεν έχω εγώ κυνόδοντες, δύο κοπτήρες έχω, δεν είμαι δράκος φοβερός, φωτιές να βγάζει η μύτη μου σαν δυο μπικ αναπτήρες. Θα 'θελα να σηκώνω κύματα, να κλέβω τα διόδια κι από το στόμα μου να περισσεύουν πόδια - πόδια ανθρώπινα, κανονικά, με κάλτσες και παπούτσια, που να τα φτύνω μακριά σαν να 'τανε κουκούτσια. Θα 'θελα να 'μουν κήτος τρομερό, να καταπίνω το νερό, τους στόλους να ρουφάω, να με φοβούνται οι άνθρωποι, να με φοβούνται οι ναύτες, να με φοβάται όλη η γη, το σύμπαν να με τρέμει. Μα δυστυχώς είμαι ένα ον πραγματικά πολύ μικρόν.
5 σχόλια:
Ακόμη και πράσινη να είσασταν Ου, θα κρέμονταν πόδια με ριγέ κάλτσες από το στόμα σας τρυφερά, όπως οι γάτες πιάνουν τα μωρά τους.
Και πάλι, εδώ που τα λέμε, επιεικής είστε. Εγώ θα ήθελα να είμαι Ράμπο Εξολοθρευτής, να τρέχουν ποτέμι τα αίματα...
Καλά, κάντε κάτι που είστε ον αργόν και γράφετε κάθε τριμηνόν, και τα άλλα τα βρίσκουμε.
Να είστε καλά :)
γλυκιά μου lemon, εσύ Ράμπο εξολοθρευτής; αποκλείεται.
Ανώνυμε, είμαι ένα ον πραγματικά πολύ αργόν, έχετε δίκιο :)
γιούπιιιιι
Δημοσίευση σχολίου