15.2.13

Θα έρθει η εποχή που θα θυμόμαστε με ζεστασιά τα κρύα μας τα σπίτια. Τα γάντια μας που έδειχναν το φωτεινό φεγγάρι και τα κασκόλ που αγκάλιαζαν τους ώμους μας με χάρη. Εγώ πάντως συνήθισα του μπουφάν τη σιλουέτα όταν οι φίλοι μου σηκώνονται να πάνε τουαλέτα και δεν με νοιάζει που με λεν κουφή όταν τα αυτιά μου τα σκεπάζει το σκουφί. Ήταν χθες του Αγίου Βαλεντίνου. Άλλοτε μου έπαιρνε καρδούλα κι αρκουδάκι. Χαιρόμουν σαν παιδάκι. Άλλαξαν όμως τα πράγματα, δείγμα ευγενούς κυρίου είναι να προσφέρει στην καλή του μια φιάλη για τη σόμπα υγραερίου. Αλλά κι εγώ που άλλοτε έφτιαχνα ρόκες, γαρίδες, σάλτσες, κάθισα και μάνταρα τις τρύπιες του τις κάλτσες.

10 σχόλια:

Περαστικός είπε...

:) Θεϊκό!

Ανώνυμος είπε...

Καλή μου ou ming τα λες ωραία. Ευχαριστώ για την παρέα. Κι εμείς εδώ έτσι κάπως περνάμε. Κάποτε μας παίρνει από κάτω, κάποτε το γελάμε. Σ' αφήνω τώρα, γιατί άμα ψάχνω ρίμες υποφέρω. Σε φιλώ κι ας μη σε ξέρω.

dimi7 είπε...

Ευγε

x-ray είπε...

Πολύ καλό.

fish eye είπε...

σαν εκεινο το παραμυθι του Γκραχαμ Γκρην (?)
που πουλησε τα μαλια της για να του παρει ρολοι κι αυτος της αγορασε ενα υπεροχο χτενακι (!)

ou ming είπε...

Γεια σου, Περαστικέ!

Ανώνυμε, έχεις όμως μπρρρρίο, σε φιλώ κι ας έχει κρύο.

Ευχαριστώ, dimi7.

Ευχαριστώ, x-ray.

Δεν το ξέρω αυτό το παραμύθι, ❤.

Tic Tac είπε...

Επιτέλους, πεζή ποίηση.

Ανώνυμος είπε...

Δυο νεαρά παιδιά, πολύ φτωχά, αγαπιόντουσαν κι ήθελαν ν' ανταλλάξουν δώρα αγάπης μεταξύ τους. Χρήματα όμως δεν υπήρχαν.

Τότε ο νεαρός σκέφτηκε να πουλήσει το αγαπημένο του ρολόι τσέπης. Με τα χρήματα που πήρε, αγόρασε ένα υπέροχο χτενάκι για τα μακριά μαλλιά της αγαπημένης του. Κι αυτή, μη έχοντας τίποτε άλλο, έκοψε τα ωραία της μαλλιά και τα πούλησε για ποστίς. Με τα χρήματα που πήρε αγόρασε μια χρυσή καδένα για το ρολόι του καλού της.

Έτσι, όταν συναντήθηκαν, αυτός της χάρισε το χτενάκι για τα μαλλιά που δεν είχε πια κι εκείνη του πρόσφερε τη χρυσή καδένα.

Νομίζω ότι αυτό το παραμύθι, που διηγείται ο Κοέλιο στο βιβλίο του "Στις όχθες του ποταμού Πιέδρα κάθισα κι έκλαψα" εννοεί το 5ο σχόλιο, που σας το παραθέτω από μνήμης.



Εξόχως ενδιαφέρον σημειολογικά το ...πεζοτράγουδό σας.



κ.κ.

ou ming είπε...

Γεια σου, Tic Tac!

Ευχαριστώ για το παραμύθι, κ.κ.

chien andalou είπε...

Να λοιπόν που η κρίση γεννά ευκαιρίες και για ποίηση... :)
ΥΓ Το παραμύθι είναι αυτό εδώ: http://en.wikipedia.org/wiki/The_Gift_of_the_Magi