είδες; Εδώ μένουν οι λέξεις. Αλλά όταν μένουν; Τους πιάνει και σκονίζονται και σκονίζονται. Ανοίγεις μέρα παρά μέρα το blog και τις ξεσκονίζεις. Μετά βαριέσαι. Τους βάζεις μια γυάλινη προθήκη. Κόσμος πολύς τις επισκέπτεται. Θέλει απλά 2-3 κλικ. Με κάθε κλικ το μουσείο αναβαθμίζεται. Οι λέξεις γίνονται όλο και πιο παλιές. Τις διαβάζεις. Σα ξαναζεσταμένες μπαγιάτικες τηγανητές πατάτες τις μασάς. Και δεν είναι πια δικές σου. Είναι μη-δικές σου. Με το που τις καταγράφεις, είναι πέντεξι ζαλισμένες αντιλόπες μες στη κίνηση της Κηφισίας ή της Πατησίων. Πλάκα έχει -δε λέω- να βλέπεις αντιλόπες μες στη μέση του δρόμου, αλλά ο κόσμος θα τις αποφύγει. Γιατί πρέπει να πάει στη δουλειά. Να βρει το ταίρι του, να κάνει παιδιά, να βγει στη σύνταξη, να πεθάνει. Και οι αντιλόπες όσο να ναι δεν χωρούν στο τάφο, γιατί ο τάφος πρέπει να είναι μικρός. Να μην πιάσει τελικά κανείς περισσότερο χώρο.
Φευ, το μόνο που μπορεί να με πετάξει απ' το κρεβάτι είναι μια γερή κλωτσιά. Κάτι λέει αυτό για την επιθυμία μου για ξύπνημα και ζωή (αλλά έλπιζα να μη μου το θυμίζατε!).
6 σχόλια:
είδες; Εδώ μένουν οι λέξεις. Αλλά όταν μένουν; Τους πιάνει και σκονίζονται και σκονίζονται. Ανοίγεις μέρα παρά μέρα το blog και τις ξεσκονίζεις. Μετά βαριέσαι. Τους βάζεις μια γυάλινη προθήκη. Κόσμος πολύς τις επισκέπτεται. Θέλει απλά 2-3 κλικ. Με κάθε κλικ το μουσείο αναβαθμίζεται. Οι λέξεις γίνονται όλο και πιο παλιές. Τις διαβάζεις. Σα ξαναζεσταμένες μπαγιάτικες τηγανητές πατάτες τις μασάς. Και δεν είναι πια δικές σου. Είναι μη-δικές σου. Με το που τις καταγράφεις, είναι πέντεξι ζαλισμένες αντιλόπες μες στη κίνηση της Κηφισίας ή της Πατησίων. Πλάκα έχει -δε λέω- να βλέπεις αντιλόπες μες στη μέση του δρόμου, αλλά ο κόσμος θα τις αποφύγει. Γιατί πρέπει να πάει στη δουλειά. Να βρει το ταίρι του, να κάνει παιδιά, να βγει στη σύνταξη, να πεθάνει. Και οι αντιλόπες όσο να ναι δεν χωρούν στο τάφο, γιατί ο τάφος πρέπει να είναι μικρός.
Να μην πιάσει τελικά κανείς περισσότερο χώρο.
Πως;
Φευ, το μόνο που μπορεί να με πετάξει απ' το κρεβάτι είναι μια γερή κλωτσιά.
Κάτι λέει αυτό για την επιθυμία μου για ξύπνημα και ζωή (αλλά έλπιζα να μη μου το θυμίζατε!).
Συμφωνώ μέχρι κεραίας με τον προλαλήσαντα. Ποια μυρωδιά βραστού νερού; Αν πέσει πάνω μου, κάτι γίνεται.
Φοίβο, τι σχόλιο υπερπαραγωγή ήταν αυτό!
Γεια σου, Μερσώ.
aerosol και chien, σας ακούμπησα δυο τετράδιπλους εσπρέσο στα κομοδίνα (σας καταλαβαίνω απόλυτα).
Ααααααχ! Στην υγειά σου, ου!
Δημοσίευση σχολίου