Δύτη, με αφορμή το σχόλιό σας, έκανα μια μεγάλη βόλτα στο ίντερνετ, θυμήθηκα την ταινία Κάτω από το ηφαίστειο που την είχα δει πριν από πολλά χρόνια, τη φράση Hell is my natural habitat του Φίνεϊ,η οποία κόλλησε υπέροχα με το μονόλογο από το Ντόλτσε Βίτα του Φελίνι, που έχουν ενσωματώσει σε ένα άλλο τραγούδι τους οι Divine Comedy: Sometimes at night the darkness and silence weighs on me. Peace frightens me. Perhaps I fear it most of all. I feel it’s only a facade, hiding the face of hell.
x-ray, το βίντεο αυτό μου αρέσει πολύ, όπως καταλαβαίνετε, μόνο που τελικά δεν ταιριάζει με το φως της ημέρας και τον πρωινό καφέ μου.
Ευχαριστώ για τους Divine Comedy. Τους αγνοούσα. Όσο για το "Κάτω από το Ηφαίστειο", είχα δει την ταινία πριν χρόνια στην κρατική, νομίζω, κι είχα ξετρελαθεί (ο δε Φίνεϊ σε απίστευτα ερμηνευτικά κέφια). Το καλύτερο, όμως, ήρθε λίγο μετά, με το ομώνυμο βιβλίο τού Λόουρυ, που έγινε με τα χρόνια το δικό μου αναγνωστικό μεσκάλ! Αν τυχόν δεν το έχεις διαβάσα, το προτείνω "ανεπιφύλακτα" -που λένε :)
Το βιβλίο... Με κατέστρεψε και μετά έφυγε από την βιβλιοθήκη μου προς άγνωστη κατεύθυνση. Όποιος τό'βρει ας το κεράσει ένα μεσκάλ (στην καντίνα Todos contentos y yo ancor, φυσικά).
Αργότερα γνώρισα τους συγγενείς του. Το "Ουλτραμαρίν" -βασισμένο στο μπάρκο του όταν ήταν 19 χρονών: καλό αλλά λίγο πρώιμο ακόμα. Το "Μονοπάτι της βρύσης" (παλιά μετάφραση που ποιός ξέρει αν κυκλοφορεί...), ένας άλλος κόσμος, γεμάτος από την ψυχική ηρεμία που λείπει από το Ηφαίστειο. Τελείως διαφερετικό.
13 σχόλια:
Μάλκολμ Λόουρυ meets Ζακ Μπρελ.
και λέξεις σ
κ
ό
ρ
π
ι
ε
ς
α λα Ou ming.
Άρχισαν τα όργανα.
;)
Δύτη, με αφορμή το σχόλιό σας, έκανα μια μεγάλη βόλτα στο ίντερνετ, θυμήθηκα την ταινία Κάτω από το ηφαίστειο που την είχα δει πριν από πολλά χρόνια, τη φράση Hell is my natural habitat του Φίνεϊ,η οποία κόλλησε υπέροχα με το μονόλογο από το Ντόλτσε Βίτα του Φελίνι, που έχουν ενσωματώσει σε ένα άλλο τραγούδι τους οι Divine Comedy: Sometimes at night the darkness and silence weighs on me. Peace frightens me. Perhaps I fear it most of all. I feel it’s only a facade, hiding the face of hell.
x-ray, το βίντεο αυτό μου αρέσει πολύ, όπως καταλαβαίνετε, μόνο που τελικά δεν ταιριάζει με το φως της ημέρας και τον πρωινό καφέ μου.
chien, άρχισαν τα όργανα της αταξίας.
Ευχαριστώ για τους Divine Comedy. Τους αγνοούσα.
Όσο για το "Κάτω από το Ηφαίστειο", είχα δει την ταινία πριν χρόνια στην κρατική, νομίζω, κι είχα ξετρελαθεί (ο δε Φίνεϊ σε απίστευτα ερμηνευτικά κέφια). Το καλύτερο, όμως, ήρθε λίγο μετά, με το ομώνυμο βιβλίο τού Λόουρυ, που έγινε με τα χρόνια το δικό μου αναγνωστικό μεσκάλ!
Αν τυχόν δεν το έχεις διαβάσα, το προτείνω "ανεπιφύλακτα" -που λένε :)
Παρακαλώ για τους Divine Comedy κι ευχαριστώ για το βιβλίο του Λόουρυ :)
Επιτρέπετε;
http://dytistonniptiron.wordpress.com/2009/07/31/tlaxcala/
Α, στο wordpress είστε; Θα έκοβα το κεφάλι μου ότι είστε στο blogspot (αυτοκαταστροφή για ψύλλου πήδημα - από το παράθυρο).
Επιτρέπουμε :)
Ένα βιβλίο για γερά νεύρα λοιπόν.
Και αυτοκαταστροφικός δεν είναι οποιοσδήποτε καταστρέφεται, αλλά όποιος ξέρει τι θέλει στη ζωή του.
Κοιτάζω αυτή την πρόταση εδώ και ώρα και σκέφτομαι. Έχει μια γενναιότητα που θαυμάζω η αυτοκαταστροφή. Αυτό σκέφτομαι.
Ou, you are indeed drifting into the arena of the unwell.
Friskies;
Fraiment!
Το βιβλίο...
Με κατέστρεψε και μετά έφυγε από την βιβλιοθήκη μου προς άγνωστη κατεύθυνση. Όποιος τό'βρει ας το κεράσει ένα μεσκάλ (στην καντίνα Todos contentos y yo ancor, φυσικά).
Αργότερα γνώρισα τους συγγενείς του.
Το "Ουλτραμαρίν" -βασισμένο στο μπάρκο του όταν ήταν 19 χρονών: καλό αλλά λίγο πρώιμο ακόμα.
Το "Μονοπάτι της βρύσης" (παλιά μετάφραση που ποιός ξέρει αν κυκλοφορεί...), ένας άλλος κόσμος, γεμάτος από την ψυχική ηρεμία που λείπει από το Ηφαίστειο. Τελείως διαφερετικό.
Τι (μου) μένει;
Λίγα ποιήματα, μια φούχτα διηγήματα, δυο-τρία μισοτελειωμένες νουβέλες.
Από πού βγήκε όλο αυτό το υπέροχο κτήνος; Ασταδιάλα! Χικ.
σου πάει το ριγέ...
Δημοσίευση σχολίου