Υπάρχει οίκτος για τον άνθρωπο· υπάρχει ένα σιδερένιο πλέγμα στο εσωτερικό του, που τον συγκρατεί και δεν σκορπίζεται τελείως όταν σπάει. Όλη η λύπηση του κόσμου μού φαίνεται είναι αυτή: να στέκεσαι σκουριασμένος και ακίνητος σαν μια παλιά τζαμόπορτα που έγινε θρύψαλα και τα κομμάτια της κρέμονται στο σύρμα.
7 σχόλια:
Αν είχα γράψει εγώ αυτές τις πέντε σειρές θα ένιωθα περήφανος.
[Άξιζε η στέρηση...]
Κι εγώ.
Kαλη μου ου εισαι παντα μια εκπληξη!
το εχω νιωσει ακριβως. οτι ημουν απο γυαλι που εχει γινει χιλιαδες κομματάκια που δεν εφευγαν απ τη θεση τους για μηχανικους λογους κι αν κουνιομουν λιγο θα γινομουν σωρος απο θραυσματα. αλλα αυτο με το πλεγμα ηταν η εξηγηση! οικτος!
aerosol, δύτη των νιπτήρων, σας ευχαριστώ.
aria, μεγαλύτερη έκπληξη θα ήταν να ήμουν δυο εκπλήξεις :)
Ανώνυμε, "για μηχανικούς λόγους", ωραίο αυτό.
Με ξαφνιασατε. Δεν συνηθίζω να στέκομαι σε ένα ποίημα...Με συγκινησατε.Σας ευχαριστώ
Απο τα καλύτερα σου!
Δημοσίευση σχολίου