Είναι περίεργο πώς λειτουργεί το μυαλό σε ακραίες συνθήκες. Τη μαύρη ανησυχία, τη θλίψη των ημερών ήρθε και κάλυψε ένα ερώτημα: γιατί εξαφανίστηκε το χολ από τα σπίτια; Το θέμα με απασχόλησε αρκετές μέρες, αρκετές ώρες την ημέρα. Προσπαθώντας να εξηγήσω αυτό το ολίσθημα της σκέψης, αυτή την απότομη κίνηση να κρατηθώ από κάπου, τους εκτροχιασμένους σπονδύλους και το ανάποδο γύρισμα του ματιού στην πτώση, βρέθηκα κατευθείαν σε ένα αχανές σαλόνι. Στεκόμουν ακίνητη στην ξένη αίθουσα, περιμένοντας την οικοδέσποινα και μην τολμώντας να καθίσω. Με τα μάτια καρφωμένα στις κάλτσες που είχαν ζαρώσει στους αστραγάλους μου, φαντάστηκα τον εαυτό μου σε έναν μικρό προθάλαμο και δυο ζεστά χέρια να μου βγάζουν το παλτό από τους ώμους.
Είναι θλιβερά όσα συμβαίνουν. Οι τόσες αναλύσεις, οι τόσες συζητήσεις δεν ξέρω αν έχουν νόημα αυτή τη στιγμή. Όσο κι αν μου λείπει η παλιά δομή των χώρων, το οικείο σπίτι, όσο κι αν αναγνωρίζω ξαφνικά την αξία του προθάλαμου, μιας εισαγωγής που θα μπορούσε να με προετοιμάσει για αυτή την κατρακύλα, όσο κι αν αγαπώ τις λέξεις, όσο δεν γίνονται πράξεις, δεν θα είναι τίποτε άλλο από ένα μπετονάκι με νερό με το οποίο θα περιλούζουμε τα αγριόχορτα για να τους βάλουμε φωτιά.
6 σχόλια:
Προμηνύματα υπάρχουν σχεδόν πάντα, αρκει να μπορέσουμε να τα αναγνωρίσουμε. Αρκετές φορές όμως τα αγνοούμε, μάλλον υπερτιμώντας τις δυνάμεις μας.
Τα αντιλαμβανόμαστε τελικά οταν ήδη κατρακυλάμε και όντως ειναι αργά για αναλύσεις.
Ή θα αφεθούμε λοιπόν να δούμε πόσο πιο κάτω υπάρχει απο εδώ ή θα πιαστουμε απο "κάπου".
Απο ένα χέρι, που πάντα μας απλώνεται αρκει να θελουμε να το κρατήσουμε.
http://www.youtube.com/watch?v=pBCWY3phpXs
"Σκύλος νεας γης"
Όχι άλλο Πλιάτσικα, σκύλε της Νέας Γης :)
den eiha dia$esi na vgo.Eiha ena group apo Ellada kai me ta gegonota ton imeron eiha ligo epireastei.(ma ti malakas).Paizei o Haim(evraos punk)mousiki,i Maria epese gia ypno kai ego eho piei ta antera mou.Pame gia kana potaki sto Minds proteine o Nickos.Sto hall tou barme eide kai mou milise mia mikrosomi vraziliana moulata.Eniosa mia elksi pou eiha na ais%an%o kairo.Tin kerasa potaki kai mou proteine na pame spiti tis.Malaka m afineis mono grinaikse o Nick.Alla den eiha kamia oreksi gia analiseis tou typou popios ftaiei gia tin katantia mas.Nisafi.Tis proteina to spiti mou pou einai kai sto kentro,poios travietai tora sto WTC.Den eihe antirisi,pirame ta podilata afou prota fagame kebab ston Tourko.Itan sta early 40s opos kai go.Periergo alla ksaplosame agaliasmenoi mehri to ksimeroma kai milisame gia polla asimanta simantika.Sto telos kaname erota kai eniosa adeios.Super cooll..Telika Miss.Ou
to hall kai proergasia einai isos ta pio simantika.Kati san ena tsigaro prin kai ena meta.
Juni erhontai oi Rage agaist the machine sto Arnhem,sou kleisame ticket ego kai i Maria eipe o Nick sto proto tilefona autis tis halaris kyriakis.......
"γιατί εξαφανίστηκε το χολ από τα σπίτια;"
Έφυγε μαζί με τα κομό, τα σκρίνια, τα σύνθετα, τα "κρύσταλα" και τα σεμέν που τα λατρεύετε ou ming :-D
Είχα γράψει προ μηνών ότι τα χωλ στα παλιά σπίτια αντιστοιχούσαν στη χρήση του πληθυντικού. Εξαφανίστηκε κι αυτός απ' τη ζωή μας. Σήμερα η πλειοψηφία σου μιλάει απευθείας στον ενικό, άσχετα από ηλικία ή πελατειακή δεοντολογία (δε βάζω καν θέμα κοινωνικής θέσης ή καταξίωσης, αυτό πάει περίπατο). Παραμερίζω ακόμα και την υπόθεση "ευγένεια" και κανόνες συμπεριφοράς. Απλά, δεν υπάρχει χρόνος (λένε) αλλά προφανώς ούτε και χώρος για να σταθείς σε μια απόσταση και να κρίνεις αν θέλεις ή όχι να περάσεις στον επόμενο βαθμό οικειότητας. Υποχρεωτικά φέρ(ονται) σα να είμαστε όλοι τόσο οικείοι μεταξύ μας που αυτοαναιρούν την απουσία πληθυντικού - η έλλειψή του προσδιορίζει απλώς την απόλυτη ανοικειότητα όλων προς όλους.
(Δεν μπορώ να παραπέμψω γιατί εσχάτως χοροπηδώ από πλατφόρμα σε πλατφόρμα - συν τα φέησμπουκ, τα τουήτς κτλ.)
Μια γυναίκα είναι αναγκασμένη να λέει "φαντάστηκα τον εαυτό μου", δεν υπάρχει "η εαυτός μου"; Αυτό μου σκαλώθηκε στη σκέψη χωρίς ακραίες συνθήκες.
Δημοσίευση σχολίου