Πρωί. Τσιγαράκι, καφεδάκι. Δεν είναι πορτοκαλάδα, δεν είναι γιαούρτι με μούσλι, δεν είναι ό,τι είπε ο γιατρός. Αν το πρώτο πράγμα που βλέπω κάθε πρωί, γιατρέ, είναι ένα γιαούρτι με μούσλι, με το χλομό του δέρμα και τις σταφίδες σαν κρεατοελιές, ξεχάστε με. Μην βάζετε σταφίδες, μου είπε.
Περίμενα στο χώρο αναμονής. Στο τραπεζάκι σκόρπια περιοδικά. Όλα παλιά. Ξέρετε, από αυτά που στη σελίδα με τα πολιτιστικά γράφουν πως παίζεται ακόμη το Σεσουάρ για δολοφόνους, μόνο που μετά από τόσα χρόνια το σεσουάρ έχει χαλάσει και οι ηθοποιοί έχουν πεθάνει. Ζητάω ένα φύλλο χαρτί από τη γραμματέα και ακουμπώντας πάνω σε ένα περιοδικό, σκιτσάρω πρόχειρα την κρεμμυδοελιά του βέγκαν.
Και έρχεται η σειρά μου. Και έχω μαζί μου τη σακούλα με τις εξετάσεις. Και περπατάω διστακτικά προς το δωμάτιο του γιατρού. Και μπροστά στην πόρτα, νιώθω σαν το σεσουάρ για δολοφόνους· τεσσαρακοστή χρονιά και παίζομαι ακόμη. Θα καθίσω στην καρέκλα και θα ανοίξω τη σακούλα. Θα βγάλω το τρέχον τεύχος και θα το δώσω στο γιατρό να μου το διαβάσει. Μα εσείς έχετε από καιρό κατέβει, θα μου πει.
12 σχόλια:
Για το χλομό γιαούρτι βάλε λίγο μέλι να πάρει χρώμα, και στο γιατρό, πες του ότι οι μέγαλοι καλλιτέχνες δύσκολα πέφτουν.
Τώρα πάω κι εγώ για τσιγάρο (η γειτόνισσα πάντα μαγειρεύει με πολύ κρεμμύδι, μου σπάσει τη μύτη κάθε φορά!) μπονζουρ.
Τα καλά έργα παίζονται για πολλές δεκαετίες :)
Κι αν έχετε από καιρό κατέβει, αυτό δεν αποκλείει να ανέβετε από στιγμή σε στιγμή.
Ένα καλό έργο μπορεί εύκολα να αποκτήσει νέα πνοή. Συνήθως μια απλή κίνηση αρκεί.
Να τον ακούς το γιατρό σου -- μπορεί να αποδειχτεί καλός επιμελητής...
Η "Ποντικοπαγίδα" παίζεται από το 1952. Εις υγείαν σας!
It will soon pass, whatever it is...
Σας ευχαριστώ όλους :)
Σιγα τις 4 δεκαετιες.
Ουτε 5 δεν ειναι ;-)
Αλλως τε, εμεις δινουμε ζωη στα χρονια - οχι τα χρονια σε μας.
Ενα καλο εργο εχει παντα πολλα λογοπαιγνια και πολλα συναρπαστικα ταξιδια. Για ταξιδια δεν ξερω, αλλα κρινοντας απο τα λογοπαιγνια, το δικο σου εργο ειναι πολυ καλο.
Καλη συνεχεια - και μακρυα απο γιατρους ;-)
Μα, εσείς δεν παίζεστε με τίποτα, ού!
Εξάλλου, στην τέταρτη σαιζόν είστε ακόμη (εδώ πέρα)-αν δεν κάνω λάθος, κι ελπίζω να έχουμε πολλές ακόμη!!
η πείρα λέει ότι σε μια δεκαετία θα λες πριν δέκα χρόνια ήμουν ακόμα νέα και έτσι συνέχεια θα πηγαίνει το πράγμα :)
Τελικά πρόκειται για σχολή, ou ming. Οι σχολιαστές διευρύνουν το αρχικό ποστ, πάντα κατά τον τρόπο του ποστ. Άπαιχτοι κι αυτοί, λέμε.
Jolly Roger, Lemon, Houli_v, σας ευχαριστώ κι εσάς πολύ.
Thas, άπαιχτοι, πράγματι. Με τέτοια σύμπλευση, το καράβι μπαίνει στη φουρτούνα -ει μη τι άλλο- σε ωραίους σχηματισμούς.
Δημοσίευση σχολίου