25.4.10

Είμαι πέντε ή έξι χρονών σε ένα εστιατόριο με τους γονείς μου. Μπροστά μου έχω μια καυτή σούπα, την οποία αρνούμαι να φάω. Φάτην, μου λέει ο μπαμπάς μου, γιατί ο κύριος αστυνομικός εκεί θα θυμώσει. Με την άκρη του ματιού μου κοιτάζω τον κύριο αστυνομικό εκεί. Κάθεται στο διπλανό τραπέζι και χαμογελάει, αλλά εγώ έχω τρομοκρατηθεί.
Μου έλεγε κάποτε ένας φίλος πώς η 11η Σεπτεμβρίου άλλαξε τη ζωή του. Ήταν μέρες στο κρεβάτι και έβλεπε ειδήσεις. Τα αεροπλάνα έπεφταν πάνω στους πύργους, οι άνθρωποι καίγονταν και πηδούσαν από τα παράθυρα, ο πλανήτης γύριζε σελίδα και εκείνος κοίταζε τους παρουσιαστές, τι ροδαλό δέρμα που είχαν, τι λαμπερά μάτια, τι άσπρα δόντια. Ζηλεύοντας την εικόνα που έβλεπε μπροστά του, πήρε την απόφαση να κόψει την πρέζα.
Αυτά τα δύο συμβάντα τα θυμήθηκα αυτές τις μέρες. Ο μπαμπάς μού λέει να φάω τη σούπα μου, αλλιώς ο κύριος ΔΝΤ εκεί, με τη στολή του και το καπέλο του, θα θυμώσει. Δεν ξέρω τι θα πει ΔΝΤ, αλλά τρομοκρατούμαι. Ύστερα έρχεται η άλλη ανάμνηση και σκέφτομαι: κάθε ιστορικό γεγονός δεν παύει να είναι και μια προσωπική ιστορία με δική της πλοκή. Ένα νήμα που τραβάς από ένα μεγάλο κουβάρι και πλέκεις τη ζωή σου.

Χθες είδα τους Χειμερινούς Κολυμβητές στον Σταυρό του Νότου. Τραγούδια για πένσες, ποδήλατα, μηχανάκια που αστράφτουν στον ήλιο, τινάγματα χαλιών, έντομα, αφραγκιές και αρρώστιες. Συστατικά της ζωής που είναι από ασήμαντα έως και βασανιστικά, αν δεν τα τραγουδήσεις.





11 σχόλια:

aerostatik είπε...

H Mαστοραντζα του Ερντομπιλ...

Ανώνυμος είπε...

(Ερντεμπίλ) :)

ou ming είπε...

aerostatik, ένα γκουγκλαρισματάκι δεν είναι δράμα, μην το αντικαθιστάς με τόσες τελείες :)

houli_v είπε...

καλημέρα ou ming

αυτό http://www.youtube.com/watch?v=cbMn-J7Er6U το έπαιξαν ?

φιλιά :)

ou ming είπε...

Βεβαίως. Και μάλιστα -αν δεν με απάτησαν τα αυτιά μου- είπαν ότι "ξένο" στην Κύπρο λένε το νεογέννητο.
Καλημέρα :)

ou ming είπε...

χαχαχα

aerostatik είπε...

δικαίωμα στο λογοπαίγνιο...

aerostatik είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
FivosV είπε...

Σ'αγαπώ που τους αγαπάς που μας αγαπάν.
Είχα πάει πριν 10 μέρες κι εγώ.
Όταν τραγουδούσαν το DDT, κλασικά πετάχτηκε κάποιος και είπε "Το ΔΝΤ! Το ΔΝΤ!"
Και λέει ο Μπακιρτζής με μια ειρωνία δυσκολοδιάβαστη: "Το είχαμε σκεφτεί κι έτσι. Αλλά ας τα αφήσουμε αυτά τα επίκαιρα για τον Λαζόπουλο."
Γι'αυτό τους αγαπώ. Τα αφήνουν όλα τα επίκαιρα. Ασχολούνται με τα ανεπίκαιρα, τα επαρχιώτικα, τα ουσιώδη.

Εεεχω και πέεεενσα.

Φοίβος

ou ming είπε...

Κι εγώ σας αγαπώ που με αγαπάτε που τους αγαπώ που μας αγαπάν.

( Τρόμπα και οχτάκλειδο γιόκ; )

Xilaren είπε...

α, κι εγώ ήμουν εκείνο το βράδυ στους Χειμερινούς Κολυμβητές! μετά απο λίγες μέρες ένας φίλος έστειλε αυτό

http://www.youtube.com/watch?v=qGxkSmfRpdA