Από μικρή αγαπούσα τη ζέστη σαν γάτα. Έχω κάψει πολλά παπούτσια ακουμπώντας τα πόδια μου σε καλοριφέρ και σόμπες. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίον ο παράδεισος δεν με τράβηξε ποτέ· κρυώνω και μόνο στη σκέψη να περάσω όλο το θάνατό μου πάνω σε ένα σύννεφο στην παγωμένη στρατόσφαιρα. Αντίθετα, σκέφτομαι την κόλαση με τις φωτιές και εκεί θέλω να πάω· εκεί που καίγονται οι κακοί και -τι αδικία- τα καλά τους τα παπούτσια.
3 σχόλια:
Καλή χρονιά, ου μινγκ, και με καλύτερα παπούτσια...
Οπως εχει γραψει ο Αρκας, οι καλοι πανε στον παραδεισο, οι κακοι πανε στην κολαση και οι πλουσιοι πανε στις Μπαχαμες.
Ευχομαι πολλα λεφτα ;-)
Ευχαριστώ, cyrus, Καλή Χρονιά σε όλους, με παπούτσι Gucci.
Jolly Roger, merci και, yes, δέχομαι κι επιταγές.
Δημοσίευση σχολίου