Κάποτε στη Χαλκίδα παρακολουθούσα έναν ψαρά που έριχνε την πετονιά του στον πορθμό του Ευρίπου. Τίποτα παράξενο σε αυτό, εκτός από το γεγονός ότι ψάρευε χωρίς δόλωμα. Μέσα στο νερό γυάλιζε το αγκίστρι γυμνό. Αυτό δεν θα ήταν εξαιρετικά παράξενο, αν δεν έπιανε ψάρια. Πράγματι, ορισμένα ψάρια ξέκοβαν απ' το κοπάδι και έτρεχαν προς το μέταλλο· έτρεχαν προς το μέταλλο σαν τον καλό το φίλο που σε αγαπάει για αυτό ακριβώς που είσαι.
12 σχόλια:
Μμμμ, μόνο που ο καλός ο φίλος που σε αγαπάει γι'αυτό ακριβώς που είσαι δεν (θα έπρεπε να) σου ξεσκίζει τα σωθικά...
Οτι γυαλιζει μας ελκυει. Αλλα τις περισσοτερες φορες μας σκοτωνει.
Το να σ' αγαπαει καποιος γι' αυτο ακριβως που εισαι ειναι μαλλον ου-τοπικο. Οι αλλοι μας αγαπανε για την επιδραση που εχουμε πανω τους.
Ποιός ξέρει... Μπορεί το "αυτό ακριβώς που είσαι" να είναι χίλια πράγματα που αλλάζουν μέσα στο χρόνο και που δεν τα γνωρίζουμε ούτε οι ίδιοι -τα άπειρα μικρά καθρεφτάκια μιας ντισκομπάλας.
Η επίδραση που έχουμε πάνω στους άλλους δεν είναι μικρότερης σημασίας ή άσχετη από αυτό που είμαστε εξάλλου.
[Ορισμοί... Ορισμοί που μας χωρίζουν, όλα.]
Η τρυφερή κοιλιά πέφτει πάνω στο μαχαίρι σαν σε παλιό φίλο, άραγε;
Μάλλον αυτό το ποστ δεν χρειαζόταν σχόλια.
Είπε ο Σέρλοκ στον κ.Γουάτσον.
Μάλλον η περιέργεια της γάτας είχε κολλήσει και σ' αυτά τα ψάρια! :P
(Άμα έχεις τέτοιους φίλους τι τους θέλεις τους εχθρούς ε?)...
Καλό σπόγευμα!
η παλίρροια φταίει και τα τρελά νερά...
Καταπληκτικό, Ου!
τολμώ να κάνω την υπόθεση ότι με τα νερά να τρέχουν - ένεκα η παλίρροια - ο τύπος ήταν σα να έκανε συρτή, όπως κάνουν συρτή από τη βάρκα που κινείται αργά και στην οποία συρτή το αγκίστρι δεν έχει δόλωμα, το δόλωμα είναι ακριβώς αυτό το γυάλισμα του μετάλλου
και σε αυτή επίσης την περίπτωση που η θεωρία μου ευσταθεί, δε θα ήταν καθόλου λιγότερη διδακτική η ιστορία σας φρονώ... τουναντίον!
σούπερ!!
Καλές γιορτές ou ming :)
Μέχρι να απαντήσω, έφτασε παραμονή Χριστουγέννων. Χρόνια πολλά σε όλους, με υγεία!
Αυτόχειρες ψάρια.
Δημοσίευση σχολίου