Τα πράγματα έχουν κάποιον λόγο που γίνονται. Το πιστεύω, αν με ρωτήσετε. Επίσης, τα πράγματα έχουν κάποιον λόγο που δεν γίνονται. Κι αυτό το πιστεύω. Νιώθω μια γενική ανησυχία, αν με ρωτήσετε. Δηλαδή, να: πηγαίνω τις βόλτες μου, εξερευνώ τις εξοχές, περιμένω τη στιγμή που θα βουτήξω το πόδι μου στη θάλασσα, αλλά νιώθω μια ανησυχία. Σαν να υποφέρω από νυχτερινή άπνοια, σαν να μου το λένε την άλλη μέρα στο τραπέζι κι εγώ νιώθω πως κάνω κάτι δύσκολο, κάτι ακατόρθωτο, πώς κάποιος σχεδόν πεθαίνει, τέτοια λεπτή ισορροπία. Κι έρχεται η στιγμή που ακόμη και τα ρούχα σου θα τα φορέσεις ανάποδα, γιατί κι αυτή ακόμη την καλή θα πεις πως τη βαρέθηκες. Κι έρχεται η στιγμή που μια μικρή παρένθεση θα' ρθεί να σε αγκαλιάσει.
15 σχόλια:
Εξαιρετική περιγραφή συναισθημάτων Ou Ming, μας κάνεις να τα νοιώθουμε, όχι ότι μας είναι άγνωστα.
Έπεσε από την επικεφαλίδα του μπλογκ ο ισορροπιστής με την ομπρέλα κι έγινε ποστ.
Ευχαριστώ, Περαστικέ. Έτσι νιώθεις κι εσύ;
x-ray, πάντα με εικόνες σκέφτεστε εσείς :)
Ναί καλά. Καί γιά ποιό λόγο λοιπόν κάποιος μέ φώναξε Σεμπάστιαν; Δέν τό καταλαβαίνω! Προειδοποίησα όμως. Άν το ξανακάνει, θά τόν φωνάξω κί εγώ Τζέρεμι. Νά δεί, θά τού αρέσει;
χαχαχα
Θα σε ρωτήσω.
Με ενδιαφέρει αυτό που έχεις να πεις.
[Η λεκτική επαλήθευση αυτή τη φορά είναι "xeste". Άβυσσος...]
Άβυσσος, aerosol. Ρώτα με ό,τι θέλεις :)
Μία ερώτηση πού μέ απασχολεί έν όψει καλοκαιρινού ταξιδιού:
Στή χώρα τών Βάσκων είναι βρισιά νά πείς σέ κάποιον "φτού νά μήν βασκαθείς";
Ευχαριστώ γιά την προσοχή σας καί συγγνώμη γιά τήν όχληση.
Άς μού επιτραπεί νά διευκρινήσω ότι ό προβληματισμός μου γιά τά τής χώρας τών Βάσκων προέκυψε από τήν τραυματική εμπειρία μου πρό έτους σέ ταξίδι μου.
Τρομερότατο πράγματι τό μπέρδεμα πού επικρατεί, καί δυστυχώς υπέστην, στίς κινηματογραφικές αίθουσες τής Ινδίας όταν παίζουν έργα μέ Ινδιάνους. Κατά πληροφορίες μάλιστα αυξάνονται τότε κατακόρυφα οί επισκέψεις στούς ειδικούς τής ψυχικής υγιεινής, πολλοί δέ σπεύδουν στά πλησιέστερα άσραμς πρός επανεύρεσιν τής απωλεσθείσης γαλήνης τους.
Γι' αυτό έκτοτε ρωτώ πρίν ταξιδέψω.
Ρε Ου, μάζεψε τα εκπληκτικά κείμενά σου, τα διαμαντάκια, σαν κι αυτό, κι έλα να πάμε μαζί σε κάποιον καλό εκδότη. Σε θερμοπαρακαλώ...
Μην τα αφήνεις να κρέμονται κατακόρυφα στο μπλογκ.
Κύριε Δοντά, για όλα αυτά που σας προβληματίζουν, δεν ρωτάτε έναν οδοντίατρο;
Ποετάστρε, τα πράγματα έχουν έναν λόγο, όταν δεν γίνονται. Το πιστεύω αυτό. Χαίρομαι που σου αρέσουν αυτά τα κειμενάκια και σε ευχαριστώ που μου το λες.
Οδοντίατρο; Έξοχα! Πώς μού διέφυγε;
Μά αλήθεια, συνήθως δέν βλέπομε αυτό πού βρίσκεται μπροστά μας...
Ευχαριστώ θερμότατα αγαπητέ Ου καί σπεύδω!
Αγαπητή, αγαπητέ :)
Ντρέπομαι, Αγαπητή, γιά τόν απρόσεκτο καί τελικως άκομψο εαυτό μου. Μπερδεύτηκα από τόν Ού Θάντ. Φαίνεται δέν ήταν πλήρης ή αποθεραπεία τού ινδικού τραυματισμού μου. Τελώ ακόμα έν συγχίσει. Ζητώ συγγνώμη.
Δημοσίευση σχολίου