Θυμήθηκα σήμερα ένα σημείο από μια συνέντευξη του Λευτέρη Βογιατζή που είχα κάποτε διαβάσει. Ως συνήθως ο δημοσιογράφος τον ρωτούσε αν όντως είναι τόσο αυστηρός όσο λέγεται κι εκείνος είχε απαντήσει πως είναι πολύ ανοιχτός και πως προτρέπει τους ηθοποιούς να τον παίρνουν τηλέφωνο ακόμη και μετά τα μεσάνυχτα για να τον ρωτήσουν κάτι. Κι αν δεν το κάνουν -αυτό θυμάμαι έλεγε- είναι γιατί αν μάθουν, αν ξέρουν, σημαίνει πως δεν έχουν πια καμία δικαιολογία για τα λάθη τους. Και όλα αυτά μπορεί να μην ειπώθηκαν έτσι ακριβώς -πάει καιρός που έχω διαβάσει τη συνέντευξη- μου φαίνονται όμως σωστά.
19 σχόλια:
και 'μένα...
Και μένα, αν και τώρα που ξαναδιαβάζω το ποστ, η ερώτηση που λογικά προκύπτει είναι: τελικά θυμάμαι ή δεν θυμάμαι;
Η μόνη δικαιολογία για τα λάθη μας Ου είναι ότι είμαστε άνθρωποι...
Ναι, έχεις δίκιο, Ποετάστρε.
τελικά θυμάστε ή δεν θυμάστε;
Ο Λ.Β. ήταν ψηλά στην εκτίμησή μου από κάτι παλιές παραστάσεις που είχα δει (π.χ. Θείο Βάνια, Βιτγκενσταιν) αλλά και από τη γενική εικόνα για τη δουλειά του που είχα.
Ήταν. Γιατί αφού είδα πέρσι την "Ήμερη" δεν είναι πια. Η τελειομανία του και η προσοχή του στη λεπτομέρεια δεν μπορούν πια να κρύψουν το ναρκισσισμό του ο οποίος έχει πάρει το πάνω χέρι. Πιστεύω πως ο ηθοποιός, στη σκηνή τουλάχιστον, πρέπει να είναι σεμνός (από κει και πέρα δε μου πέφτει λόγος). Κι ας είναι το θέατρο γεμάτο άξεστους θεατές (που το δικό του συνήθως δεν είναι πιστεύω). Αυτός πέρσι έμαθα ότι διέκοψε κάποια στιγμή την παράσταση και επέπληξε το κοινό ότι "δεν ήταν... συγκεντρωμένοι"!!! Άκουσον, άκουσον! Δηλαδή αν εγώ νύσταξα όσο αυτός ακκιζόταν (και παρόλα αυτά προσπαθώ να αντέξω όσο πιο κόσμια γίνεται) είμαι ένοχος και ο ηθοποιός έχει το δικαίωμα να διακόψει την ιεροτελεστία για να με επιπλήξει!
Για μένα αυτό είναι ιεροσυλία και αγένεια. Ας έρθει μετά το τέλος της παράστασης να με βρίσει. Επάνω στη σκηνή όμως είναι ο ταπεινότερος. Δεν έχει ανέβει εκεί για να παρουσιάσει το εγώ του αλλά τη δουλειά του.
Σκέφτομαι πως θα του έπρεπε να έχει το κοινό κάποιων άλλων εποχών, που πέταγε και κανένα ζαρζαβάτι άμα δυσαρεστιόταν...
tinkidio, τι να θυμάμαι;
Ναι, αλλά αγαπητέ μου eryx-t, φαίνεται πως πέσατε στην παγίδα τελικά. Με αυτόν ασχολείστε.
Δεν κατάλαβα ποια είναι η παγίδα... :( ...στην οποία έπεσα κιόλας μέσα.
Ξαφνική αδολεσχία.
eryx-t, αντιγράφω μέρος ενός σχολίου του nomad στον old boy στο ποστ με τίτλο "Σώπα σαν". Το βρήκα ενδιαφέρον.
Ηθελα να πω, ισως το είπα καπως σολοικα, ότι ρε γαμωτο μου, τι μας νοιάζει αν ο χ γραφιάς είναι η δεν είναι φασίστας, μισογύνης, κιναιδος, ναρκομανής κλπ οταν μας δονεί η γραφή; Αν ηταν να τον κρίνουμε πολιτικά η σα φίλο ναι, θα με ενοιαζε οτι ο Γκρας ηταν ναζί, οτι ο Σελίν ήταν αντιεβραίος και φασίστας, ο Σαββοπουλος κι ο Θεοδωράκης ο,τι είναι τώρα, ο Χατζιδάκις ομο όπως ο Οσκαρ Ουαιλντ, ο ταχτσής κλπ κλπ.
Αλλα οταν ανατριχιάζω ακουγοντας Μανο, οταν βυθίζομαι στα σκατα της υπαρξης με τον Σελιν, οταν χοροπηδώ με τους μπαλους του νιονιου κλπ
ΣΤ ΑΡΧΙΔΙΑ μου αν είναι κι αν δεν είναι ο,τι κι αν είναι οταν η ψυχή μου δονείται.
Αν δεν σας δονεί πια η "γραφή" του είναι βέβαια άλλο θέμα. Το θέμα του ποστ δεν ήταν ο Λ.Β. Ήταν αυτά που είπε. Με τον Λ.Β. δεν έχω ασχοληθεί, για να είμαι ειλικρινής, οπότε δεν έχω τα εφόδια να απαντήσω. Πάντως δεν το θεωρώ παράξενο ούτε να χάνονται οι ισορροπίες πού και πού ούτε ένας άνθρωπος που ασχολείται με τον άνθρωπο να φτάνει σε περίεργες περιοχές κατά καιρούς.
μαύρα μεσάνυχτα, στον ουρανό σας έψαχνα, στο λεξικό σας βρήκα.
Μα αυτό ήταν το θέμα μου. Το τί λέει εκτός σκηνής ή και το τι χαρακτήρας είναι, δε θα με ένοιαζε ή σωστότερα δε θα επηρέαζε την άποψη μου για το έργο του. Ασχολούμαι με αυτά γιατί κατά την άποψή μου πάντα, βλέπω ότι τον έχει καπελώσει ο εαυτός του.
Ίσως αν τον σκηνοθετούσε άλλος θα μπορούσε να κρατήσει κάποιες ισορροπίες.
Έτσι, πέρασα να πω ένα "γεια".
Γεια.
και εμένα μου φαίνονται σωστά.
και δεν είναι το θέμα σας - το είπατε αλλά θάθελα να σας πω πως ο ψυχαναγκασμός του βασανίζει πρωτίστως τον ίδιον. και γι΄αυτό και μόνο εγώ τον αγαπάω.
(όπως και τον Ρέτσο αλλά αυτος κι' αν δεν είναι το θέμα σας)
εμένα πάλι δεν μου άρεσε αυτό με τα λάθη. λάθη είμαστε και ανθρώπους κάνουμε και τι σημαίνει δηλαδή το ξέρω κάτι; ότι θα το κάνω σωστά απαραίτητα; μπα..
μπα, εγώ δεν συμφωνώ. συμφωνώ με τον ποετάστρο.
Γεια σου, Μερσώ, χαίρομαι που σε βλέπω. Καλά έκανες και πέρασες.
Holly, επειδή αναφέρθηκε η λέξη "τελειομανία" κι εσύ μάλλον την αντικαθιστάς με τον ψυχαναγκασμό, αναρωτιέμαι αν στην Ελλάδα που διαπρέπει στο πασάλειμα το να αγαπάει κανείς τη δουλειά του και να μοχθεί για αυτήν θεωρείται τελειομανία.
αποτέτοιε,
τι σημαίνει δηλαδή το ξέρω κάτι; ότι θα το κάνω σωστά απαραίτητα;
Όχι, αλλά ίσως για να μην το κάνω σωστά απαραίτητα, με βολεύει να μην το μάθω.
δεν είναι ωραίο όμως να ζούμε στην άγνοια επειδή μας βολεύει. ωραίο είναι να μαθαίνουμε και να προσπαθούμε για αυτά που μαθαίνουμε.
Ωραίο είναι και να επιλέγουμε το ωραίο.
την αντικατέστησα γιατί κατά δήλωσή του ο Β. είναι ψυχαναγκαστικός.
γι' αυτό τώρα
" αναρωτιέμαι αν στην Ελλάδα που διαπρέπει στο πασάλειμα το να αγαπάει κανείς τη δουλειά του και να μοχθεί για αυτήν θεωρείται τελειομανία."
και βέβαια θεωρειται.
γιατί στην Ελλάδα η κριτική και η απαξίωση είναι οι πρώτες γραμμές άμυνας των αμήχανων ή των ζηλόφθονων.
Δημοσίευση σχολίου