Έχω μια λάμπα στο σαλόνι, εδώ και κάποιον καιρό διανύει τις τελευταίες της αναλαμπές. Μπορεί να φωτίζει έντονα ή να τρεμοσβήνει, κι αυτά με έναν χαρακτηριστικό βόμβο. Έχω πολλές φορές τελευταία παρομοιάσει τη σχέση μου με το μπλογκ με αυτή τη λάμπα. Κι εκεί που σκέφτομαι ότι ήρθε ο καιρός να πω γεια σας, εκεί μου έρχεται μια ιδέα ή συμβαίνει κάτι που θέλω να γράψω. Πέρασα δυόμιση χρόνια στο μπλογκ αναζητώντας κι εδώ ένα νόημα, κι εκεί που τα σκεφτόμουν σήμερα αυτά και είχα πατήσει το τραγούδι του Tom Waits κάτω δεξιά να παίζει, άρχισα να σκέφτομαι τι όμορφο τραγούδι και γύρισα και κοίταξα το πρόσωπό του καθώς τραγουδούσε και μου φάνηκε κι αυτό όμορφο και λέω, η πιο μεγάλη παρέμβαση που μπορεί να κάνει κανείς σε αυτόν τον κόσμο είναι να παρουσιάσει, να καταφύγει, να δημιουργήσει κάτι όμορφο. Και για όλες τις πράξεις που κατατάσσει κανείς στο κακό, ίσως απλώς ισχύει ότι δεν είναι όμορφα πράγματα αυτά, όπως λένε.
21 σχόλια:
Ου, και να σβήσει η λάμπα απλώς άλλαξε γλόμπο και συνέχισε. Τα τελευταία κειμενάκια σου είναι κατά την ταπεινή μου γνώμη από τα ωριμότερα και τα ωραιότερα (καλές, κάλλιστες πράξεις) που έχεις γράψει. Οσο πας ωριμάζεις μαζί με το μπλογκ και φωτίζεις κι εμάς. Σε φαντάζομαι σαν τον Κύρο Γρανάζη και τα ποστ σου σαν φωτεινά λαμπάκια στο μυαλό και στην ψυχή μας.
Η παρεμβαση ειναι μεγαλη υποθεση. Οι σκυλοι μας δεν αναζητουν το νοημα σ' αυτο που κανουν, απλα το κανουν. Ουτε θελουν να παρεμβουν και να δημιουργησουν συνειδητα κατι ομορφο.
Την δημιουργουν ομως την ομορφια και την αρμονια, εστω ασυνειδητα.
Δεν ξερω αν μιμεισαι τον σκυλο σου στον αυθορμητισμο και στην ελλειψη απωτερου στοχου, η αν προσπαθεις "...να παρουσιασεις, να καταφυγεις, να δημιουργησεις κατι ομορφο..." οπως γραφεις.
Ξερω οτι το μπλογκ σου ειναι ενας πρωτοτυπος υφαλος γεματος ομορφα κοραλια, μεσα στον ωκεανο της ασχημιας γυρω μας.
Συνεχισε τις καταδυσεις και το χτισιμο των κοραλιων. Ευχομαι η λαμπα στο σαλονι σου να τρεμοσβηνει για πολυ καιρο ακομα.
Όμορφο πράγμα είναι εδώ, για το μπλογκ σας λέω :)
(είναι νέος και όμορφος ο τομ η μου φάνηκε;)
Εγώ πάλι πιστεύω ότι από τη στιγμή που αυτό το μπλογκ κάνει τη μέρα μερικών ανθρώπων λίγο πιο ενδιαφέρουσα, τότε είναι καλό που υπάρχει.
Μπορείς να το δεις σαν μια... πνευματική ελεημοσύνη :)
το πρόσωπο του τομ γουαίιτς νομίζω σας έχει δώσει ήδη την απάντηση που ψάχνετε.
Ξέρεις, μπορεί να μην αφήνουμε ανάρτηση σχολίου κάθε φορά, αλλά μπαίνουμε, βλέπουμε, χαζεύουμε, χαμογελάμε, σκεφτόμαστε, σου βγάζουμε το καπέλο και χαιρόμαστε που είσαι εδώ.
Κάνε ό,τι θες φυσικά.
Απλά ξέρε ότι μας φωτίζεις.
Ένα μικρό ευχαριστώ και μια νωχελική καλημέρα.
Ό,τι και αν κάνεις,
νά' σαι καλά,
Χαμογελαστή.
ou
θα στο πω απλα.αν φυγεις απο δω, θα φαρμακωθω.
δες το σαν εκβιασμο,δε με νοιαζει.
Όχι, ε, μην φαρμακωθείτε, περιμένετε να δούμε τι θα κάνει ο Ομπάμα.
Σας ευχαριστώ όλους για αυτά που μου γράψατε, δεν ξέρω τι θα κάνω με το μπλογκ, απλώς το παρατηρώ που αναβοσβήνει. Θα δείξει.
Βαλτε μπαταρίες.
Εναλλακτικά γράψε σε χαρτί και φωτογραφίστε το.
(Επίσης να περιμένεις κι εσείς να δείς τι θα κανει ο Ομπαμα, μην τα ζητάτε όλα απ' τους άλλους)
*ο ενιθυντικός σηματοδοτεί εννοιολογικά τη σύγχιση των αναγνωστών απο τα πεταρίσματα της λάμπας
Δεν έχετε και μέηλ - βλέπεις; κανείς δεν είναι τέλειος. Θα μου λείψετε, είναι αλήθεια. Δεν έχει να κάνει με τις πεποιθήσεις όσο με το γερό στομάχι, και δεν το διαθέτω πάντα.
"ε", το ίδιο ετοιμαζόμουνα να γράψω, μέχρι που διάβασα το σχόλιό σου... μετά το ξανασκέφτηκα και θυμήθηκα ότι το είχα ξαναγράψει το σχόλιο αυτό παλαιότερα. η ου πάντα έχει κάτι να γράψει. το θέμα είναι αν πιστεύει ότι αξίζει τον κόπο να το μοιραστεί. από την άλλη, τα δημιουργικά μυαλά τις περνάνε αυτές τις φάσεις. ελπίζω να μην χρειαστεί ή, αν χρειαστεί, να είναι σύντομη.
Νόημα; Ποιό νόημα;
Τόση ομορφιά εδώ μέσα και ψάχνουμε κι άλλο νόημα;
Ποετάστρε, σε ευχαριστώ πολύ.
x-ray, ναι, είναι πολύ νέος και πολύ όμορφος.
χόρχε, δυστυχώς το έλεος και το έλος και το τέλος είναι πολύ κοντά. Λέω να μην το δω ακριβώς έτσι :)
αποτέτοιε, ναι, νομίζω ότι οι απαντήσεις έρχονται απρόσκλητες.
happy pepper, ένα διπλό ευχαριστώ :)
yetanother_s, σκεφτόμουν από προχθές, με αφορμή το τραγούδι που ανέβασα για τον φίλο μου, Περαστικό, αυτό περίπου που λες. Ξεκινάει το τραγούδι "Ω, μακάρια πετεινά με τα ωραία φτερά ντυμένα" και ο καημένος ο άνθρωπος πρέπει να προσπαθήσει πολύ και για τη μακαριότητα και για τα ωραία φτερά.
Αναστασία, το αν αξίζει τον κόπο ή μάλλον αν θέλεις να το μοιραστείς είναι μεγάλο θέμα. Γιατί δεν επιλέγεις με ποιον το μοιράζεσαι. Από την άλλη, άλλο ένα θέμα είναι ότι όποιος μπλέκει με το μπλόγκινγκ ξεχνάει πώς είναι να μην το μοιράζεται.
αεροζόλ, οι όμορφες λάμπες όμορφα καίγονται :)
Υ.Γ.: Δεν είναι αποχαιρετιστήριο το ποστ, όταν είναι θα σας το πω, να το κάνουμε κανονική βραζιλιάνικη σαπουνόπερα, να κλάψουμε, να γελάσουμε, να φαρμακωθούμε και ό,τι άλλο αρμozzy osbourne τέλος πάντων σε τέτοιες περιστάσεις :)
Πολυ ενδιαφερον αυτο ou ming, αν και μας τραβαει μακρυα απο το θεμα. Οπως ξερεις, απεχθανομαι την αντιληψη περι ανωτεροτητας του ανθρωπου. Θεωρω τον ανθρωπο ισο με τα ζωα (αλλα με μεγαλυτερες υποχρεωσεις επειδη ειναι πιο ισχυρος).
Ισος ομως δεν σημαινει κατωτερος. Γιατι να μην μπορω κι εγω αυτο που μπορει ενας σκυλος η ενα πετεινο του ουρανου; Πιστευω οτι ειμαστε ομορφοι - οι περισσοτεροι τουλαχιστον. Πιστευω οτι μπορουμε να χαρισουμε ομορφια και αρμονια.
Δεν χρειαζεται να μοχθησουμε για την μακαριοτητα και τα ωραια φτερα οπως γραφεις. Τα εχουμε ηδη. Ειναι ομως σκεπασμενα απο εναν τεραστιο σωρο απο βλακειες, ψεμματα, συμβασεις, κολληματα και αλλα, παμπολλα.
Ο μοχθος χρειαζεται για να πεταξουμε απο πανω μας ολα οσα μας βαραινουν και να αναδυθουμε. Ομορφοι οπως το καθε ζωο.
μόλις σας "γνώρισα" ou και φεύγετε;
θα μου πείτε υπάρχει εξαιρετικό στοκ για εμάς τους καιούριους.
αλλά και πάλι,
μήπως να το σκεφτόσαστε;
Tom Waits
Ou Ming cannot wait any more?
Συμφωνώ, yetanother_s. Για να βρει κανείς ποιος είναι, απαιτεί μια βαθιά ανασκαφή. Κι αυτό δεν είναι εύκολο. Ο μόχθος αυτός περιλαμβάνει και ικανές ποσότητες θάρρους.
hollydistance, όοοοοοχι, δεν φεύγω. Είπαμε, όταν αποφασίσω πως δεν και τελεία, θα κάνουμε ένα πάρτι με δάκρυα γεμάτο.
Σκύλε, ξέρετε, υπάρχει ο Τομ, υπάρχει και η καρατόμ.
ΣΑ καινούργιος κ εγώ.. λεω..υπάρχει και ο Tom υπάρχει και η SCARLETT αυτό το σκέφτηκες
?
Ou, κάποτε κοντέψατε να χαθείτε, το θυμάμαι καλά, και σας πήρα απο πίσω και προσπαθούσα να σας κρατήσω, γιατί... δεν ξέρω να το πω με λόγια το γιατί, δεν είμαι καλή στα λόγια σας εσάς. Ο ποετάστρος πολύ καλά σας είπε, φωτεινά λαμπάκια στο μυαλό και στην ψυχή μας.
Για όλους μας (νομίζω) τα μπλογκ μας τρεμοσβήνουν εδώ και καιρό.
Αλλά εσείς μη χαθείτε. Δεν έχω επιχειρήματα (πάλι).
Δημοσίευση σχολίου