Το βράδυ, βγαίνω από το τρόλεϊ, με περιμένει ένας δρόμος σκοτεινός και μακρύς μέχρι το σπίτι. Κρατάω τα κλειδιά σε όλη τη διαδρομή, το πιο αιχμηρό εξέχει ανάμεσα από τα δάχτυλα, έτοιμο για όλα. Σχεδιάζω μάλιστα την επίθεση, αν και ξέρω. Την ώρα εκείνη τα γόνατα θα διαλυθούν σαν το ψωμί μέσα στο γάλα. Φτάνω στο σπίτι, ανεβαίνω τη σκάλα, ξεκλειδώνω την πόρτα, ανοίγω τον υπολογιστή, ανάβω το βραστήρα. Πάω στα μπλογκ, κοιτάζω τα μέηλ, έτσι είναι η νύχτα, πολλοί κωδικοί, πολλά ονόματα και λίγο τσάι.
7 σχόλια:
το τσάι με δυο σταγόνες μουρουνόλαδο.
(δυσεύρετο όσο δε πάει το ανωτέρω. έφαγα τον τόπο. αλλά ευτυχώς άξιζε.)
Άξιζε τον τόπο; Να είσαι προσεκτικός, θα σου κάνω ερωτήσεις.
ούτε ένας άνθρωπος ...
ε, και κανένα ρούμι για να αλλάζει η γεύση.
(μπορείτε να το ρίξετε και στο τσάι σας)
Δεν είναι απαραίτητα κακό, aerostatik.
αποτέτοιε, καλή ιδέα.
Λεκτική επαλήθευση: psuly
(ο βλόγερ μας περιπαίζει)
Μου άρεσαν από το ποστ σας τα εξής σημεία:
-Το τρόλλεϊ
-Ο βραστήρας
-Το τσάι (έστω και χωρίς μουρουνόλαδο)
-Τα μπλογκ
.
Τα τρόλεϊ μην σας πω ότι μου τα κολλήσατε εσείς.
Δημοσίευση σχολίου