Χοροπηδούσε ο Βαγγελάκης με το καινούριο του παντελόνι στο σοκάκι του νησιού, είχε μια χωρίστρα σαν ανοιγμένο δρόμο από μπουλντόζα. Καθαρή καθαρή, ούτε μια τρίχα, ούτε ένα χόρτο στη μέση. Φαινόταν τόσο χαρούμενο παιδί έτσι όπως έτρεχε. Οι τουρίστες τον έβγαζαν φωτογραφίες κι εκείνος κατηφόριζε τρέχοντας το δρόμο, πέρασε μπροστά από το δημαρχείο, μπροστά από το κρεοπωλείο, μπροστά από τον ταβερνιάρη, πήδηξε πάνω από τη σχάρα της αποχέτευσης έξω από το βιβλιοπωλείο, εκεί που βρόμαγε πάντα. Προσπέρασε την εκκλησία και άρχισε να ανηφορίζει προς το εγκαταλειμμένο ξενοδοχείο στην κορυφή του λόφου. Θα έμπαινε στην αυλή, θα έτρεχε πάνω στο μωσαϊκό και θα έφτανε στην πίσω μεριά, εκεί που τον περίμενε ο Φώτης με το ψαλιδάκι του. Όπως κάθε απόγευμα, θα έβαζε λαχανιασμένος τα χέρια στις τσέπες ο Βαγγελάκης και θα έπιανε την κουβαρίστρα που είχε φέρει από το σπίτι του. Ύστερα θα κάθονταν στο πεζούλι κάτω από ένα πεύκο και θα έκοβαν το νήμα όλων όσων μισούσαν. Του χασάπη που τους είχε σκάσει την μπάλα, της κυρα-Κατίνας που τους είχε βρίσει από το ανοιχτό παράθυρο εκείνο το μεσημέρι που την ξύπνησαν, του Γιάννη της Αργυρώς που είχε κλοτσήσει το σκύλο του Φώτη.
Τις επόμενες μέρες θα έβγαιναν στο δρόμο, θα έκαναν έναν γύρο στις γειτονιές και θα διάβαζαν προσεκτικά όλα τα κηδειόσημα και τις ανακοινώσεις στις κολόνες. Μετά το θάνατο της κυρα-Κατίνας, συναντήθηκαν μια μέρα στο παλιό ξενοδοχείο και έθαψαν τα όπλα τους κάτω από το πεύκο. Λίγες μέρες μετά, ο δάσκαλος κάλεσε τους γονείς τους στο σχολείο και τους έδωσε συγχαρητήρια για τα δυο αγόρια που είχαν μάθει συντομότερα απ' όλα να διαβάζουν.
11 σχόλια:
Μα τί διαβάζανε αυτά τα παιδιά;
Τζων Λε Καρρέ;
Πολύ μου άρεσε αυτό το κείμενο. Έχω και εγώ κάτι κουβαρίστρες και ψαλίδια.
Ο Βαγγελάκης κι ο Φώτης όταν μεγαλώνουν αλλάζουν εργαλειοθήκη να φανταστώ.
spy, κηδειόσημα.
περαστικέ, το φαντάστηκα ότι θα σου άρεσε. Εσύ έχεις χαρτί και μολύβια :)
Ιφιμέδεια, δεν το πιστεύω. Τις εκπλήξεις μάς τις φτιάχνουν τα πιο ήσυχα παιδιά.
Πολύ ωραίο.
Νομίζω τρέφετε μεταφυσικά ζητήματα γοητευτικής αναγνώσεως, καλοκαιριάτικο κ. ou ming μας.
Καταπληκτικό!
x-ray, photo artfish, sousou,
σας ευχαριστώ :)
Μάλλον Καρλος Καστανιέντα, διάβαζαν!
Κι όμως δεν πρόλαβαν να χαρούν το πρώτο τους πυροβόλο όπλο.Δεν πρόλαβαν να το περιεγραστούν με τρεμάμενα δάχτυλα, να ριγήσουν δοκιμάζοντας την αντίσταση της σκανδάλης, να νιώσουν άνδρες τρώγοντας το πρώτο κλότσημα του όπλου. Ούτε και με μαχαίρια πρόλαβαν να παίξουν. Την ηδονή του φόνου δεν την γνώρισαν από πρώτο χέρι - μόνο εξ αποστάσεως. Γιατί μια μέρα ο Βαγγελάκης τσακώθηκε άσχημα με τον Φώτη με αφορμή ένα αυτοκόλητο χαρτάκι, από εκείνα με τα συλλεκτικά αυτοκίνητα, το οποίο ο Φώτης είχε βρει, λέει, στο μωσαϊκό πάτωμα του σχολείου κι ο Φώτης υποστήριζε ότι ήταν εκείνο που του είχε βουτήξει ο Δημητράκης. Ξεθάψανε μαζί τα σύνεργά τους κι έκοψε ο καθένας το νήμα του άλλου, ενώ καθόντουσαν αντικριστά στην πίσω αυλή. Λίγες μέρες μετά οι συνομήλικοί τους, ακόμα κι όσοι δεν είχαν μάθει ακόμα να διαβάζουν, ξεχώριζαν τα δυο κηδειόχατρα που 'χε κουρελιάσει ο αγέρας στην κολώνα στο πλάι της εκκλησίας: ήταν εκείνα των δυο παιδιών.
Μήπως ξέρετε τα λόγια... να τα κάνουμε ποστ????
Χαχαχαχαχαχαχαχα
Θα φτιάξουμε ένα βλογ...και μολις μας πειράζει κανεις.. θα τον στέλνουμε.....
:-))))
Δημοσίευση σχολίου