ou ming

Νωρίς το μεσημέρι χτύπησε το τηλέφωνο. Ήταν ο un certain plume. "Νομίζω ότι το παράκανες με τους σκύλους", μου είπε κάποια στιγμή. "Τα τελευταία σου ποστ είναι όλα με σκύλους". Έμεινα για λίγο σιωπηλή. "Αν ήταν όλα με ανθρώπους, θα έλεγες το ίδιο; Τους σκύλους τους αγαπάω, τι να κάνω".

Περιφερόμουν στην κουζίνα με το ακουστικό μαγκωμένο ανάμεσα στον ώμο και το αυτί. Έφτιαχνα έναν φραπέ. "Με πείραξε που μου το είπες αυτό τώρα", του είπα. "Γιατί με πειράζουν αυτά; Από πέντε χρονών έχω ακριβώς την ίδια αντίδραση. Μου έρχεται να βάλω τα κλάματα".

Είχαμε κανονίσει να έρθει με το αυτοκίνητο, για να πάμε το σκύλο μου στο dogs cafe.

Περιμέναμε στο φανάρι και ο σκύλος μια του έγλειφε τα μαλλιά και μια του μάσαγε τη ζώνη ασφαλείας. Κοίταζα το προφίλ του plume να προσπαθεί να με παρηγορήσει με το βλέμμα καρφωμένο στο κόκκινο και να μου λέει ότι τελικά το σκέφτηκε, όλοι έχουν ένα κόλλημα και τα μέτρησε τα ποστ, δεν ήταν και τόσα πολλά τελικά. Ακολουθώντας τις οδηγίες που είχα σημειώσει σε ένα χαρτί, φτάσαμε στο dogs cafe. Μας υποδέχτηκε ένας άνθρωπος και άφθονοι σκύλοι. O άνθρωπος μάς έφτιαξε δυο καφέδες και καθίσαμε σε κάτι ξύλινους πάγκους και τους πίναμε. Εγώ γελούσα με τις γωνίες από τους πάγκους που ήταν όλες δαγκωμένες, ο plume γελούσε με μια σκυλίτσα ονόματι Μύξα. "Λοιπόν, δεν θα ξαναγράψω σύντομα ποστ για σκύλο, αλλά θα μου υποσχεθείς ότι θα γράψεις εσύ ένα ποστ για σκύλο", του είπα κάποια στιγμή χαράζοντας με το νύχι τον ξεραμένο νεσκαφέ που είχε κολλήσει πάνω στο καλαμάκι. Έμεινε για λίγο σκεφτικός. Με την άκρη του ματιού του παρακολουθούσε τη Μύξα που έπαιζε με τον Ιντεφίξ. Εδώ και αρκετό καιρό αποφεύγει τις συζητήσεις σχετικά με το μπλογκ του. Ο σκύλος μου από μακριά μάς κοίταζε και γάβγιζε. Ο άνθρωπος μετέφερε ένα σκυλί που έμοιαζε με πρόβατο σε έναν άλλο περιφραγμένο χώρο. "Δεν μπορώ σήμερα, έχω κάτι δουλειές", είπε στο τέλος. Και δεν ξέρω πώς τα είχαμε καταφέρει έτσι, συζητώντας για το πώς θα ξεφύγω από τους σκύλους, σαν δυο παγοδρόμοι που γυρίζουν γύρω γύρω παίρνοντας φόρα για να κάνουν το διπλό τους άξελ, τελικά είχαμε βιδωθεί βαθιά μέσα στον πάγο.