11.4.08

Μέσα στη νύχτα ξύπνησα και σκεφτόμουν,

τον λυπόμουν τον καημένο τον Ναπολέοντα που κρύωνε το χέρι του τόσο πολύ που το έχωνε συνέχεια στο παλτό του

ύστερα άρχισαν να κελαηδάνε τα πουλιά και σκεφτόμουν αυτά τα πουλάκια τραγουδάνε στα τσιμέντα, τραγουδάνε στα καμένα, τραγουδάνε παντού

ύστερα άρχισε ο σκουπιδιάρης να αλέθει τον κάδο και έκανε τόση φασαρία που πραγματικά αναρωτήθηκα πώς δεν τον άκουγα τις άλλες μέρες

ύστερα έφυγε κι άρχισε να πλένει πιάτα ο κάτω όροφος και έμοιαζε με κάποιον που ξεχαρβάλωνε τα κρουστά του όργανα

ύστερα πήγε για ύπνο αυτός κι άρχισε να ξημερώνει. Δεν κατάφερα να ξανακοιμηθώ, πέρασα όλη τη μέρα σαν ζόμπι.

12 σχόλια:

SUN W KNIGHT είπε...

Ενώ αν μετρούσες πρόβατα...
Γειά σου ou ming...

ou ming είπε...

Γεια σου sun w knight. Τα έχω μετρήσει τα πρόβατά μου. Ξέρω πόσα είναι.

Ο σκύλος της Βάλια Κάλντα είπε...

Δεν κρύωνε ο Ναπολέων, καλή μου. Τούπεφτε το βρακί...

manetarius είπε...

Ωχ, αυτό ζω κι εγώ σήμερα...όμως μόνη...κανείς δεν πλένει πιάτα, ο σκουπιδιάρης δεν πέρασε και τα πουλάκια μόλις ξύπνησαν...είμαι ξύπνια από τις 4.30!!!

Καληνύχτα σας ... τα ζόμπι ζούν ανάμεσα μας!

ou ming είπε...

Ρεσκύλι των ζιλιών έγινα πάλι σκύλε.

mane-tarious, τα ζόμπι δεν είναι χορτοφάβα.

Ο σκύλος της Βάλια Κάλντα είπε...

Εσείς; Νομίζετε! Εμένα με πιάνει μια ρεζήλεια όταν βλέπω τι γράφετε!

ATHENA είπε...

TA ΣΕΒΗ ΜΟΥ

ΑΛΛΕΩΣ ΠΕΟΣ !ΡΗΣΠΕΚΤ!

Ανώνυμος είπε...

Όταν -μια στο τόσο- σας τυχαίνει να περνάτε μια ολόκληρη μέρα σαν ζόμπι, να προσέχετε, γιατί κυκλοφορούν κάτι παλαβοί που μόλις δουν ζόμπι το πυροβολούν στο κεφάλι, ή του βάζουν φωτιά (δηλ. το καίνε νεκροζώντανο).
Είναι δύσκολοι οι καιροί για ζόμπι.

jorge είπε...

πέρασα από δίπλα αλλά λείπατε.
ήσαστε παραδίπλα;

ou ming είπε...

Σκύλε, εγώ πάλι σκυλιάζω με τις φωτογραφίες από όλες αυτές τις εκδρομές. Παρεμπιπτόντως, μου φάνηκε ότι είδα το σκύλο σας χθες έξω από τη δημοτική αγορά της Κυψέλης ή ήταν κάποιος που του έμοιαζε;

Athena, ευχαριστώ, αλλά είμαι πολύ μικρή ακόμη για σέβη και ρησπέκτ!

kopoloso, ατυχία να στο μπήξουν στο κεφάλι.

jorge, κι εγώ πέρασα από την ταράτσα, αλλά πρέπει να ήσαστε στο υπόγειο.

ATHENA είπε...

ΛΑΘΟΣ ΟΥ ΜΙΝΓΚ ΜΟΥ!
Ο ΣΕΒΑΣΜΟΣ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΜΕ ΗΛΙΚΙΑ, ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΜΙΚΡΟΣ ΓΙΑ ΝΑ ΜΗ ΔΙΚΑΙΟΥΤΑΙ ΣΕΒΑΣΜΟΥ ΓΙΑ ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΕΠΙΤΕΥΓΜΑ ΤΟΥ, ΚΑΙ ΤΟ ΝΑ ΜΕΤΑΤΡΕΨΕΙΣ ΤΗΝ ΤΑΛΑΙΠΩΡΙΑ ΣΟΥ ΣΕ ΧΑΡΙΤΩΜΕΝΟ ΚΕΙΜΕΝΟ -ΚΑΙ ΟΧΙ ΓΚΡΙΝΙΑ- ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΙ ΠΟΥ ΘΕΩΡΩ ΟΤΙ ΑΞΙΖΕΙ ΤΟΝ ΣΕΒΑΣΜΟ ΜΟΥ ;-)

jorge είπε...

είμαι γενικώς εδώ κι εκεί, αλλά πιο πολύ εδώ.

αν ποτέ ανέβω στην ταράτσα, θα σας καλέσω για καφέ.