Σόπινγκ θέραπι

Τρέχουμε στην Αττική Οδό, φτάνουμε στο ΙΚΕΑ. Βλέπω ότι η Δ. συνεχίζει προς αεροδρόμιο. Νομίζω ότι έπρεπε να στρίψουμε, της λέω. Μόλις έχουμε περάσει κάτω από μια τεράστια επιγραφή που γράφει ΑΝΑΧΩΡΗΣΕΙΣ. Αχ, νόμιζα ότι φεύγουμε, λέει η Δ. και βάζει τα γέλια. Πιάνει το πακέτο της απ' το παρμπρίζ και ανάβει ένα τσιγάρο. Την κοιτάζω καθώς οδηγεί με το τσιγάρο σφηνωμένο στα χείλια και σκέφτομαι ότι δεν θα μου έκανε εντύπωση αν το αυτοκίνητο απογειωνόταν ξαφνικά, επειδή για μια στιγμή πίστεψε ότι το τσιγάρο έπεσε σαν μάσκα οξυγόνου στο κενό αέρος της ζωής μας.