Η συνεχής τριβή πάνω στις εικόνες δημιουργεί σιγά σιγά έναν κάλο. Μετά από έξι φλεγόμενες μέρες, μπορώ επιτέλους να κάνω κάποια βήματα με αυτό το καινούριο, αφόρετο παπούτσι. Μία εικόνα έχει τυπωθεί στο μυαλό μου: ο άνθρωπος που με ένα κλαδί ελιάς στο χέρι περιμένει να παλέψει με τη φωτιά. Κι αν κάτι έχει να διδάξει αυτή η τεράστια πυρκαγιά, είναι ίσως ότι το κλαδί ελιάς ήταν κι αυτό τόσα χρόνια βολεμένο σε ένα ράμφος.
7 σχόλια:
Πόσο δίκιο έχεις... Και μόλις κοπάσει λίγο η δημοσιότητα (που έχει ήδη αρχίσει) θα ξαναβολευτεί στο ίδιο ακριβώς ράμφος...
Κι εγώ δεν ελπίζω σε κάτι καλύτερο.
Δυστυχώς...
Στάχτη και μπούρμπερη,
είναι μία από τις τελευταίες εκφράσεις που έμαθα και πόσο κολλάει με την εικόνα σου.
Κραα..
(Επειδή το σχόλιο μπορεί να παρεξηγηθεί εξ ίσου εύκολα
με το πόσο εύκολα μπορεί να γίνει,
αν σου μπουν υπόνοιες,
μπορώ να τις ξετρουπώσω
προς αποκατάστασιν της αλήθειας.)
Όταν είχα σπάσει το πόδι μου,
έβλεπα πιο πολλούς με σπασμένο πόδι.
laxanaki και dark_maiden, ας μην περάσουμε από την άγνοια στην ηττοπάθεια. Επίσης, η δημοσιότητα δεν είναι πάντα ανάλογη της βαρύτητας ενός θέματος.
x-ray, το "πίσσα και πούπουλα"; Το ξέρεις;
ανώνυμε, καμιά φορά μπορεί να χρειάζεται να ισχύσει και το αντίστροφο: να βλέπεις ανθρώπους με σπασμένο πόδι και να σπας το δικό σου.
Καλημέρα.. δεν είναι ηττοπάθεια... είναι η αντίδρασή μας... Πέσυσι με το που κόπααν οι πυρκαγιές στη Χαλκιδική, τους θυμήθηκε κάνεις??? όχι... μόνο φέτος που πλημμύρισαν τους φέρανε πάλι στο προσκήνιο.
Τότε, εμείς ας μην ξεχάσουμε, laxanaki.
Δημοσίευση σχολίου