Τα φαλενάκια
Στο αυτοκίνητο με τη μαμά μου. Περιμένουμε στο φανάρι. Στο μυαλό μου κοχλάζει μια μετάφραση που πρέπει να τελειώσω και με έχει κουράσει πολύ. Κοιτάζω αφηρημένη τα ιδρωμένα πρόσωπα των διπλανών οδηγών και τα μάτια μου κλείνουν. Ξαφνικά ακούω τη φωνή μου: εγώ τα βράζω στη θάλασσα. Μιλούσαμε για συνταγές.
Αν κοιτάξω μέσα μου, έχουν μείνει μόνο κάτι άδειες καρέκλες.
Αν κοιτάξω μέσα μου, έχουν μείνει μόνο κάτι άδειες καρέκλες.
9 σχόλια:
Μωρέ στη θάλασσα τα βράζεις, το θέμα είναι πού τα έχεις κάψει.
Κουράγιο, οι διακοπές είναι κοντά.
ΥΓ τα φαλενάκια σου είναι λευκά σαν τον μόμπι ντικ;
Μου αρέσει το τραγούδι (Day Dreaming) και οι άδειες καρέκλες. Ταιριάζουνε.
Μείνανε ακόμα πολλές μέρες;
Εμ, κάτι ήθελα να πιω και δε θυμάμαι. Ωραία φανελάκια, Έχω κι εγώ τέτοια, τα φορούσα όταν ήμουν πιο μικρός.
Ώστε έβραζες κάτι στη θάλασσα ε; Καλή μαγκιά δε λέω. Να φανταστώ ότι στο σφύριγμα του τροχονόμου λίγο πιο κάτω ζήτησες απο την μαμά σου να σου πάρει λουκουμά??
Όταν τα βράζεις στη θάλασσα, το νού σου!
Μη σωθεί το νερό!
Θα γίνουν λύσσα!
ΒΕΡΥ ΦΡΕΝΤΛΥ ΜΠΛΟΓΚ, ΡΗΛΛΥ!
ΚΟΝΓΚΡΑΤΣΟΥΛΕΙΣΟΝΣ!
& KALH SAS ΟREXH!
Σκύλε, τα έχω κάψει εκεί που τα καίνε όλοι.
aerostatik, αχ, είναι σαν να μου λέτε, πώς πάει το χλωμό δέρμα του νεκρού με το πουκάμισό του.
Κώστα; εδώ είσαι;
Modus vivendi, καλή μαγκιά μην πείτε.
Sally Finkenstein, θενξ.
Ευχαριστώ για την Aretha και τις φανέλες, τα έλαβα και συγκινήθηκα. Θα σας στείλω με το ΚΤΕΛ φρέσκια θάλασσα.
Έρρωσθε.
Με συγκινήσατε κι εσείς με τη σειρά σας. Ανταλλάσσουμε φύκια με μεταξωτές φανέλες;
Τα βράζεις στη θάλασσα,
κι αυτή τα ξεβράζει.
Δημοσίευση σχολίου