Στο λεωφορείο το πρωί. Κάθομαι δίπλα στο παράθυρο, οι όρθιοι πατάνε ο ένας πάνω στον άλλον κρεμασμένοι από τις χειρολαβές σαν να τους μαστιγώνουν, μια ηλικιωμένη δίνει συνέχεια οδηγίες, σηκωθείτε να καθίσει η γυναίκα με το άρρωστο παιδί, κάντε στην άκρη να περάσει ο άντρας με το ένα πόδι, ας βοηθήσει κάποιος το γέρο με τη γάζα στο μάτι. Κόλλησα το πρόσωπό μου στο τζάμι. Μπορεί να γεννηθεί ένας άγιος μέσα σε αυτά τα λεωφορεία, σκέφτηκα. Να μπει το πρωί για να πάει στη δουλειά του και να δει τόση δυστυχία, που μέχρι το μεσημέρι να τα έχει παρατήσει όλα, να τα έχει χαρίσει όλα και να έχει πάρει τα βουνά φορώντας μόνο έναν χιτώνα.
9 σχόλια:
Όμορφες σκέψεις..:)
Και σου 'πα: πάρε ένα παπάκι...
Queerdom, αν κατάφερνα ποτέ να τα χαρίσω όλα, ίσως να ήταν πιο όμορφες οι πράξεις.
Bebop, αν πάρω παπάκι, θα με φάει το αγιάζει.
Ναι, αλλά το παπί αδειάζει τα Μέσα (Μαζικής Μεταφοράς)!
Λεωφορείον ο Πόνος
Το λέω φορείο.
Για αυτούς τους λόγους ακριβώς, αποφεύγω τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς και Ενημέρωσης..
Το έχω κάνει. Φυσικά ο χιτώνας μου εχει ελαφρώς κιτρινίσει με τον καιρό!
Μην μου πείτε κι άλλα, γιατί - πιστέψτε με- δεν θέλετε να πάρω αυτοκίνητο.
Δημοσίευση σχολίου