9.3.07

Βαριά η καλογερική

Αλί από κείνονε που δεν έχει ποιος να του φυσήξει το μάτι.

13 σχόλια:

kyrallina είπε...

Μπα όχι πολυ βαριά! Ένα σακάκι κι ένα τζόκευ! Σιγά το πράγμα!

ou ming είπε...

Κυραλλίνα, ίσως αυτή η ελαφρότητα να την κάνει ακόμα πιο βαριά.

Μπαμπης Ζαβος είπε...

Κυρλία μου να σας το φυσήξω εγώ προθύμως ανα μπάσα στιγμή.
Πάντα στη διάθεσι σας καιΦθιλικά.
Μπάμπης

Ανώνυμος είπε...

Άλλος σ΄ έχεσε κι εγώ θα σε σφογγίσω;

Επίσης παξινή παροιμία (με το συμπάθιο...)

Ανώνυμος είπε...

Όχι, δεν την κάνει πιο βαριά
αυτή η ελαφρότητα,
αλλά στο βάρος
χρωστάει την ύπαρξή της.
Στην ισορροπία που γεννιέται
για να αποκαταστήσει.

Θα ήταν ευλύγιστο το καλάμι άραγε,
αν δεν ήταν ο άνεμος να το λυγάει;

Αλεξάνδρα η μικρή είπε...

Καλέ κυρία, ξανά-μανά παίγνιο του πέντε! Δυστυχώς σας προσκαλώ...
Click here

Η Κουρούνα είπε...

Και δυστυχώς θα σε προσκαλέσω κι εγώ μόλις ολοκληρώσω την πρόσκληση που μου έκανε ο Άμμος.

Urfurslaag είπε...

Κυρία μου καλημέρα σας!

θα μου κάνατε λοιπόν την τιμή να μας επιτρέψετε να σας επαναπροσλάβουμε ως λογοκρίτρια του βλογκ μας.
Θα βάλω στο βλογκ μου αυτό το όμορφο μπανεράκι που σκάρωσα με την κιθαρούλα μου,(ή κάποιο άλλο αν σας ευχαριστεί) και εγώ δεν θα βρίζω σα χαμάλης.
Τι λέτε δέχεσθε;

Yellow Kid είπε...

Μου έρχονται διάφορα πρόστυχα και χυδαιά όπως το "Χαρτομάνδηλα Ζεβασόφτ" (οχι δεν είναι κρυμμένος εγγληματιας ναζί ο Ζαβασόφτ), αλλά με τα χυδαιολογήματα μου τελικά έχω πολύ καιρό να δεχτώ coment απο την φίλτατη ου μινγκ (άσε που δεν με παίζει ούτε ο σκύλος της πια) και μια ανησυχία, μια ρίγη την νιώθω. Με αγαπάει ακόμα;

ou ming είπε...

Κύριε Μπάμπη , εκτός από φωτογράφος είστε και πολύ καλός.

bebop, καλά. Θα κάνω το σκατό του παξινάδι.

anonymous, θα σας πω μια άλλη παξινή παροιμία που μου άρεσε πολύ: Ανάποδα αν τα βρίσκεις, φασκέλωσέ τα κι άστα.

Kostas, ευχαριστώ για την πρόσκληση.

Κουρούνα, επίσης ευχαριστώ για την πρόσκληση.

Κύριε Ούρφουρσλααγκ, αν πάψετε να βρίζετε σαν χαμάλης, τι θα λογοκρίνω;

yellowkid, μα δεν μου λέτε, απουσίες κρατάτε; Σας αγαπώ ακόμα, μην ανησυχείτε (βρε τι έπαθα).

Yellow Kid είπε...

Πρρρρ....
Πρρρρ....
Πρρρρ....

(Ξαναγουργουράω)

Ανώνυμος είπε...

Συμπάθα με καλή κυρά,
δεν αντελήφθην τον συσχετισμό
(αν γράφτηκε ως σχετική)
ανάμεσα στα γραφόμενά μου
και στην παξινή παροιμία.

Ήθελα να πω
πως η ελαφρότητα
γεννιέται αυθόρμητα,
μέσα σε καταστάσεις βαρύτητας.

Να, όπως όταν ήμασταν στην τάξη του σχολείου,
και με την παραμικρή βλακεία σκάγαμε στα γέλια.
Επειδή δε μπορούσαμε να γελάμε,
επειδή πιεζόμασταν,
δημιουργούταν αυτή η υπέρμετρη ευδαιμονία,
γελάγαμε δυο φορές παραπάνω
με τη μισή αφορμή._

ou ming είπε...

Ανώνυμε, εννοούσα απλώς ότι αυτό το φασκέλωσέ τα κι άστα είναι ένας εκπληκτικά σύντομος δρόμος που δεν μου είχε περάσει απ' το μυαλό. Κι εγώ κάθομαι και σκέφτομαι αυτά που λέτε, τα καλάμια που λυγίζουν, τις καλαμιές στον κάμπο, τις καλαμιές στο καλάμι, και η ζωή περνάει. Όσο για το γέλιο που περιγράφετε, περισσότερο στη ζωή μου έχω γελάσει στην κηδεία του παππού μου, στην πιο πένθιμη περίσταση που έχω ζήσει. Καταλαβαίνω πολύ καλά τι λέτε.