5.11.06

Πώς βρέθηκα στην κουζίνα με τον τεχνικό του υπολογιστή να καθαρίζουμε πατάτες ο ένας δίπλα στον άλλον, δεν ξέρω. Αυτός από ευγένεια πήρε το μικρό μαχαίρι, μια κίνηση παλιάς εποχής. Κι αυτό σκεφτόμουν με μια σπείρα φλούδι πάνω στη λάμα: πώς με λίγη χαρά παραπάνω, πώς λίγο πιο πάνω απ’ τη γραμμή να βρεθείς, έχεις όρεξη. Να ρωτήσεις τον διπλανό τι κάνει, πώς είναι, πώς περνάει τη ζωή του. Να ανοίξεις ένα μπουκάλι κρασί και να καπνίζετε σαν να μην υπάρχει αύριο καθισμένοι ο ένας απέναντι απ’ τον άλλον στον καναπέ.

3 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Πάντα θα σε στραβοκοιτάζω...

Ο Γιαγκούλας.

ou ming είπε...

Όχι, ρε Γιαγκούλα! Κι εδώ;

Ανώνυμος είπε...

Εύχομαι να είσαι πάντα χαρούμενη Ou Ming.Χμμμ... δύσκολο, εύχομαι να είσαι πολλές φορές χαρούμενη, αλλά πάλι, να κάνουμε σκόντο και στις ευχές; Οι δικές σου πάντως έπιασαν :)