10.5.06

[none]


Σκεφτόμουν σήμερα, σε ένα διάλειμμα μέσα στο πηχτό μου πρόγραμμα, ότι από αυτοσυντήρηση έχω μάθει να κλέβω χρόνο. Έχω μάθει να ανοίγω μικρές ηλιόλουστες παρενθέσεις σαν τρύπες στο εβαπορέ, κι αυτό ούτε έτσι ακριβώς μπορώ να το πω. Απλώς κάποιες φορές το σώμα μου τρέχει σε άλλη κατεύθυνση από το μυαλό μου και κερδίζει, γιατί αυτό έχει τα πόδια. Σηκώνομαι από την καρέκλα του γραφείου μου και πλένω τα πιάτα. Πέντε λεπτά με τα χέρια χωμένα στη σαπουνάδα και στο ζεστό νερό και λέω αν γίνει τώρα σεισμός, θα πάω ευχαριστημένη. Τουλάχιστον δεν θα δουλεύω. Πέντε λεπτά τρέχω στο μπαλκόνι και μεταφυτεύω τα κακτάκια που αγόρασα. Το χώμα έχει πέτρες, κλαδιά και σκουλήκια. Ζωή που κινείται μόνη της, αυτόματα. Χωρίς να χρειαστεί να πάρω καμιά απόφαση, χωρίς να χρειαστεί να σημειώσω τίποτα σε κανένα χαρτί. Σαν το σκύλο τραβάω για λίγο το λουρί και τρέχω και μυρίζω βιαστικά τις ρόδες και τους λεκέδες στα πεζοδρόμια ψάχνοντας για ίχνη πριν επιστρέψω στον ίσιο δρόμο. Αυτή η σκέψη ήρθε σαν αποκάλυψη τη στιγμή που στεκόμουν στον κήπο κι ετοιμαζόμουν να βάλω λίγο χώμα σε μια πλαστική σακούλα για τη μεταφύτευση. Ανακάτεψα το χώμα και είδα ένα κόκαλο. Ένα κόκαλο αφυδατωμένο και σκονισμένο. Και πώς μου ήρθε ότι η ζωή σε χτυπάει με το δάχτυλο στον ώμο σε ανύποπτες στιγμές για να σου πει πως είναι εκεί, πως δεν θα είναι εκεί για πολύ, πως κάποια στιγμή εσύ θα γίνεις το κόκαλο στο χώμα.

18 σχόλια:

cyrus είπε...

Μερικές φορές σκέφτομαι πως ο Κούντερα είχε δίκιο: η ζωή είναι αλλού.

Άλλες φορές, πάλι, συνειδητοποιώ, όπως λες, πως η ζωή είναι εδώ, και είναι τώρα.

Το πόσο θα είσαι εδώ δεν έχει σημασία. Σημασία έχει τι θα κάνεις όσο είσαι εδώ.

Και δεν χρειάζεται να αφήσεις κάτι πίσω σου, παρά μόνο μέσα στη θύμηση των άλλων.

cyrus είπε...

Πάλι καλά, να λες, που το κατάλαβες από ένα απλό δάχτυλο στον ώμο. Σε άλλους η ζωή τους ρίχνει κλοτσιές στον κώλο για να ξυπνήσουν -- κι εκείνοι τίποτε...

Περαστικός είπε...

Ζούμε στα διαλείμματα ou ming :(
"κόκαλο στο χώμα"... μοιάζει με τίτλο τραγουδιού.

Π είπε...

[Iώβ 14:2 / προσευχητάριο 1662 / μετάφραση Π:]

Quasi flos egreditur et conteritur,
et fugit velut umbra

Σαν το λουλούδι ανθίζουμε και μαραινόμαστε
και φεύγουμε σαν ίσκιος

[Homo fugit velut umbra ή Passacaglia della vita (τραγούδι του 17ου αιώνα - αν το θέλετε ολόκληρο πείτε μου):]

O come t'inganni
se pensi che gl'anni
non hann'da finire,
bisogna morire...

E'un sogno la vita
che par si gradita,
e' breve il gioire,
bisogna morire...

ou ming είπε...

Ναι, θα το θέλαμε ολόκληρο γιατί καταλαβαίνουμε κάτι για ένα τηγάνι που σκέφτεται έναν Γιάννη που δεν είχε φινίρισμα κι ήθελε να πεθάνει.

Artanis είπε...

Κι εκεί που είχα στο μυαλό μου το πολύ όμορφο, ευαίσθητο και καθησυχαστικό σχόλιο, και φτιαχνόταν από τα σχόλια των προλαλησάντων, διάβασα το τραγούδι και μετά το σχόλιό σου κι ΈΈΈΦΥΓΑ από τα γέλια. Δεν θυμάμαι τι σκέφτηκα. Είναι αδύνατον! Πι; Το τραγούδι λέει για τον Γιάννη και το τηγάνι που ήθελε να πεθάνει, γιατί δεν είχε φινίρισμα;

Ανώνυμος είπε...

Δηλαδή μια γεμάτη ζωή είναι μια ζωή με πολλά διαλείμματα;
Σκεφτόμουν πού είναι τα δικά μου τα διαλείμματα και θυμήθηκα ότι από τότε που έπαθα δουλειά έχω κολλήσει ένα ταμπελάκι "Do not disturb" απ' έξω, πώς να τολμήσει να με ενοχλήσει η κερα-ζωή λοιπόν...
Σήμερα όμως το θαύμα έγινε, σε μια υπερβατική στιγμή αποφάσισα να επικοινωνήσω εγώ μαζί της, την πήρα τηλέφωνο και κανόνισα ένα τριήμερο διάλειμμα που το ήθελα καιρό τώρα αλλά ποτέ δεν χτυπούσε το ρημάδι το κουδούνι για να το πραγματοποιήσω. Δεν σας κρύβω ότι νιώθω σούπερ!!!

Περαστικός είπε...

Ou ming, το τελευταίο σου σχόλιο πρέπει να είναι το πιο απίθανο σχόλιο που έχω διαβάσει ποτέ :))))

Ανώνυμος είπε...

:-)) paidia, sorry gia to kara-asxeto sxolio meta apo to theiko tis ou ming, den eixa diavasei ta comments, eneka pou exo pathei douleia pou legame...
kai tora exo meinei me tin agonia tou ti kanei to tigani! :-P

Π είπε...

Άι, το ξεφτιλίσατε εντελώς! Σου γράφω αστεία και παραπονιέσαι ότι δεν σου συμπαραστέκομαι - σου γράφω σοβαρά και με χορεύεις στο τηγάνι: εσύ δεν είσαι ou ming, χέλι είσαι και θα με σκάσεις! Γράφω τώρα μιά πρόχειρη μετάφραση του κομματιού που έστειλα και όταν μπορέσω θα το στείλω ολόκληρο original και μεταφρασμένο.

Πόσο γελιόμαστε
νομίζοντας ότι δεν έχουν
τα χρόνια τελειωμό
γραφτό μας να πεθάνουμε

Όνειρο είναι η ζωή
μας φαίνεται γλυκειά
μα σύντομη είναι η χαρά
γραφτό μας να πεθάνουμε

Eν τω μεταξύ να δοκιμάσω την τύχη μου και με ένα αγγλικό (Shakespeare, The Tempest):

We are such stuff
as dreams are made on,
and our little life
is rounded with a sleep.

Π είπε...

Tου Σαίξπηρ να διαβαστεί τρυφερά, παρακαλώ.

Π είπε...

Mη μου το ξεσκίσετε κι αυτό...

Artanis είπε...

Μόλις διάβασα στην εφημερίδα ότι ο Γιάννης έριξε χυλόπιτα στο τηγάνι χωρίς φινίρισμα κι αυτό κάηκε κι αυτοκτόνησε.

Ανώνυμος είπε...

Marina είπε...

Carpe diem λοιπόν. Επιασες το νόημα.

Π είπε...

ou ming: Eπειδή βλέπω μιά σχετική ακινησία, να σου χαρίσω μιά λέξη που νομίζω ότι θα σου αρέσει. Tην είχα ακούσει από αγράμματο χωρικό (ανυποψίαστο τόσο για το λάθος όσο και το ωραίο αποτέλεσμα):

ONEIPOΠOPOΣ

Π είπε...

Προς όλους τους φίλους: Πού γυρνάτε και αφήσατε την ou ming μόνη; Kαταθέτω απελπισμένος άλλο ένα μαργαριταράκι (με την καλή έννοια), από ρεπορτάζ για ατύχημα σε αμαξοστοιχία. Kοριτσάκι περιγράφει το περιστατικό και καταλήγει, επίσης ανυποψίαστο για το ποιητικό αποτέλεσμα:

"Kαι γίναμε όλοι ματωμένοι"

cyrus είπε...

Η Ου Μινγκ, μόνη; Μη γένοιτο! Η ημετέρα σκέψις μετ' αυτής εστί, και οι σελιδοδείκται μετά των σχετικών συνδέσμων φλέγονται καθημερινώς από την ελπίδαν αναγνώσεως νέου ποστίου.