31.5.06

Encore

Σε μερικούς ανθρώπους έρχεται μια μέρα
που πρέπει το μεγάλο Nαι ή το μεγάλο το Όχι
να πούνε. Φανερώνεται αμέσως όποιος τώχει
έτοιμο μέσα του το Nαι, και λέγωντάς το πέρα

πηγαίνει στην τιμή και στην πεποίθησί του.
O αρνηθείς δεν μετανοιώνει. Aν ρωτιούνταν πάλι,
Όχι θα ξαναέλεγε. Kι’ όμως τον καταβάλλει
τ’ Όχι εκείνο – το ορθόν – εις όλην την ζωή του.


Με λίγα λόγια, αγαπητοί μου φίλοι, οι αποφάσεις είναι ανεπίστροφες βαλβίδες. Επίσης, κάθε ον έχει τον δικό του χρόνο ζωής και κανένας δεν μπορεί να παρακαλέσει τα έντομα που ζούνε μόνο μία ημέρα να ζήσουν λίγο περισσότερο. Γιατί; Δεν έφτιαξα εγώ τον κόσμο. Στις σχετικές ερωτήσεις, απαντά ο τάπερ.

Στις αγαπημένες φίλες της εκπομπής θα κάνω δώρο ετούτη την ιστοσελίδα. Με είχε επισκεφθεί κάποτε και τη σημείωσα. Καλοκαίρι έρχεται, είναι και συμπατριώτισσες, ας τις υποστηρίξουμε.

Οι αγαπητοί φίλοι θα παραλάβουν το δώρο τους από εδώ.

Σε όλους ανεξαιρέτως τους αναγνώστες μας, το μπλογκ μας προσφέρει την αγάπη του.

Πολλά φιλιά, καλά μπάνια κι αν δείτε κάποια να κουτσαίνει προς τη θάλασσα, μπορεί να είμαι εγώ!



11 σχόλια:

Ιφιμέδεια είπε...

Σεβόμαστε την απόφασή σου ούτε λίγο ούτε πολύ διότι δεν μπορούμε να κάνουμε αλλιώς.

Θα κάνεις τουλάχιστον καμιά βόλτα από τα δικά μας μαγαζιά να τα λέμε;

Σνιφ..

Π είπε...

«Θα κάνεις τουλάχιστον καμιά βόλτα από τα δικά μας μαγαζιά να τα λέμε;»

Kαλά τα λέει η Iφιμέδεια...

ou ming είπε...

Εννοείται, δεν θα χαθούμε. Αλλά ποια δικά σας μαγαζιά, κύριε Π. μου;

Π είπε...

«Oι αποφάσεις είναι ανεπίστροφες βαλβίδες.»

Δεν είναι πάντα και απαραίτητα έτσι, αλλά αν εννοείς ότι οι δικές σου αποφάσεις είναι συνήθως έτσι, τι να κάνω, σηκώνω τα χέρια ψηλά - κι οι δικές μου έτσι είναι... (τι ζώδιο είσαι; εγώ είμαι ταύρος...)

«Πολλά φιλιά, καλά μπάνια κι αν δείτε κάποια να κουτσαίνει προς τη θάλασσα, μπορεί να είμαι εγώ!»

Άλλα τόσα από μένα - δεν έρχεσαι να κουτσάνεις μαζί μας στην πρόσκληση του FunEL;

Σου γράφω καθώς ακούω το Ghost Tropic των Songs Ohia - αν δεν το έχεις να το πάρεις please.

We'll miss you...

Π είπε...

«Αλλά ποια δικά σας μαγαζιά, κύριε Π. μου;»

Kοίτα πού κόλλησε το δαιμόνιο πλάσμα! Eντάξει, εγώ δουλεύω με leasing, τι να γίνει...

Δε θα σ' αφήσουμε να φύγεις, δε θα σ' αφήσουμε να φύγεις!

Tώρα τελειώσανε οι Songs Ohia κι ακούω Cure, που αυτή τη στιγμή λένε I'm watching me scream...

Π είπε...

Kαι τώρα λένε: these flowers will never fade...

(Λένε και the time always comes to slip away, the time always comes to say goodbye, αλλά αυτό δε μας συμφέρει...)

Ανώνυμος είπε...

Κλαψ, Λυγμ, Σνιφ... Πολύ κλάμα.

Ανώνυμος είπε...

Ωπ! ξαδέλφη! Φανταστικό το ψευδώνυμο που έψαχνες τόσο καιρό.

Ανώνυμος είπε...

Σαγιονάρα και παντόφλα, bebop.

cyrus είπε...

:-(((((((((((((((((((((((((((((((((...

Artanis είπε...

Ou ming μου, σου στέλνω τα φιλιά μου και ευελπιστώ ότι μια μέρα θα σε πείσουμε να ξαναγυρίσεις. "Η ou ming σε νέες περιπέτειες"! Μέχρι τότε, σε περιμένουμε για καφέ στα δικές μας "αυλές".

:-(. Κλαψ κι από μένα....
Θα μας λείψεις, ρε!