23.5.06

Φυσικοθεραπεία

Ζέστη και υγρασία. Μέσα στο στενό χώρο που σχηματίζουν οι κουρτίνες γύρω μου, νιώθω σαν τραυματίας σε κινητό νοσοκομείο. Ξαπλώνω μπρούμυτα στο κρεβάτι του πόνου, μου κολλάνε ηλεκτρόδια χαμηλά στη μέση και αρχίζω να δονούμαι. Έχω ακουμπήσει το κεφάλι πάνω στα χέρια μου και σκέφτομαι. Ξαφνικά ακούω μια γυναικεία φωνή πίσω απ’ την κουρτίνα να τραγουδάει μαζί με το ράδιο. Γυρίζω ανάσκελα, τα χέρια μου κολλημένα δίπλα στο σώμα, τόσο υπάκουη, που στο τέλος τα ξεχνάω. Κοιτάζω το ταβάνι, ακούω τον φυσικοθεραπευτή να πηγαινοέρχεται και σκέφτομαι: αυτή είναι μια παρένθεση της ζωής μου, κάτι που αναγκάζομαι να κάνω βιαστικά στο περιθώριο της σελίδας ή είναι η ζωή μου; Δεν ξέρω. Τόσο καιρό απομονωμένη στο σπίτι, λόγω της δουλειάς, λόγω της μέσης μου, μοιάζω με παραλία μετά το χειμώνα. Και η παραμικρή πατημασιά αφήνει ξεκάθαρα ίχνη πάνω μου. Παίρνω ταξί από τη Βασιλίσσης Σοφίας. Άντζελα Δημητρίου στη διαπασών, χρωματιστές αγελάδες στο πάρκο Ελευθερίας, ο Λώρας άδειος, η καντίνα με τα βρόμικα στη Μαβίλη, κάποιοι άνθρωποι στο παγκάκι, οι καφετέριες στην Αλεξάνδρας φωταγωγημένες και γεμάτες. Μια ζωή που υποπτεύομαι πως υπάρχει σαν να πρόκειται για το υπερπέραν. Τόσο καιρό χτίζω ένα χωριό γύρω μου ή μάλλον σβήνω σιγά σιγά την πόλη, μέχρι που μένει ένα μικρό χωριό. Ο μπακάλης, ο μανάβης, ο φούρναρης, ο βιβλιοπώλης, ο ανθοπώλης. Της γειτονιάς μου. Εκεί κινούμαι, σε μια μικρή ακτίνα. Με τέσσερις-πέντε φίλους. Με το σκύλο μου. Βγαίνω πρωί πρωί και ρίχνω νερό με το λάστιχο στη βεράντα. Παίρνω μια σκληρή σκούπα και τρίβω τις βρομιές. Λοστρόμος στο κατάστρωμα. Κάποια στιγμή θα γεράσω και θα κυκλοφορώ με γαλότσες κι αχτένιστα μαλλιά. Έτσι με φαντάζομαι.


12 σχόλια:

Περαστικός είπε...

Περαστικά με τη μέση Ou Ming.

Ιφιμέδεια είπε...

Καθόλου σαν λοστρόμο δεν σας φαντάζομαι, αλλά σαν άλλη Frida Kahlo!
Να σκορπάτε ομορφιά στον μπακάλη, το μανάβη, τον ανθοπώλη και όλη τη γειτονιά!
Το πνεύμα πτεροφυεί εν οδύνη.

Ανώνυμος είπε...

life is wonderfull...ENJOY IT...

Mr.Folios είπε...

Ενδεχομενως να σας διαφευγει πως οι ναυτικοι εχουν -οχι διχως λογο- μικρα ντουλαπια.

Artanis είπε...

Μπόρα είναι, κούκλα μου, δεν θα της περάσει! Περαστικά σου και μη ξεχνάς ότι οι φιλίες με τον μπακάλη, το μανάβη, το φούρναρη, το βιβλιοπώλη, το ανθοπώλη και όλους τους υπόλοιπους σε -η είναι οι πρώτες στη λίστα. Ποτέ δεν ξέρεις τι ψωνίζεις τη σήμερον ημέραν. ΜΟΝΟ ΑΥΤΟΙ!!!!

cyrus είπε...

Δε φτάνει η φυσικοθεραπεία.

Χρειάζεται και φυστικοθεραπεία...

eryx-t είπε...

Κανένα μπανάκι στη θάλασσα δε σου έγραψε ο γιατρός;
Κάνει πολύ καλό και στη μέση σίγουρα και στην όλη φυσική κατάσταση αλλά και στην ψυχολογία του αθρώπου. Ο οποίος άθρωπος μπορεί από μέσα από τη θάλασσα να καταλάβει ότι 4-5 φίλοι μπορεί να είναι πλούτος και το να μιλάς με το μπακάλη και το μανάβη μπορεί να είναι ωραίο και το να έχεις βεράντα μπορεί να είναι σπάνια τύχη. Αν μάλιστα το σπίτι σου γίνεται πότε πότε και καράβι κι αισθάνεσαι στη βεράντα σα στο κατάστρωμα... τι να πω; μαγεία!

Π είπε...

Δεν είχα γράψει τίποτα γιατί έλειπα, αλλά και τώρα που γύρισα πάλι δεν ξέρω τι να γράψω, γιατί όταν κάποιος αισθάνεται έτσι δεν τα καταφέρνω καλά με τα λόγια. Προς μία face-to-face φίλη μπορεί να απαντούσα με τα χέρια μου: από μένα λοιπόν φαντάσου μία νοητή αγκαλιά.

ou ming είπε...

Ευχαριστώ Περαστικέ.

Αγαπητή Ιφιμέδεια, σας ευχαριστώ για τα καλά σας λόγια.

Cyrusgeo, τι εννοείς φιστικοθεραπεία; Έχει να κάνει με το φιστίκωμα;

eryx-t, έχεις απόλυτο δίκιο. Αλλά μερικές φορές βλέπω μόνο τη μελαγχολική πλευρά του πράγματος.

Π, ευχαριστώ πολύ για την αγκαλιά. Ελπίζω να πέρασες καλά εκεί που ήσουν.

cyrus είπε...

Ά-πα-πα... τι βρόμικο μυαλό είναι τούτο...

Π είπε...

cyrusgeo: ?

Π είπε...

(Eννοώ: μετά από αυτό που έγραψες η ou ming σου φταίει;)