Όταν η Κοντολίζα γνώρισε τον Κοντολάζο ή η ειρήνη είναι εύθραυστη σαν κινέζικο βάζο
"We are gay souls. I want to take him to America but he doesn't have a visa", είχε πει η Κοντολίζα.
Προς τιμήν του Έλληνος τραγουδιστή λοιπόν, τον οποίο ερωτεύτηκε σφόδρα όταν μέσα στο πάθος του τής έσκισε τη φόδρα, η Κοντολίζα ονόμασε το σκύλο της Κοντολαζόρ. Δυστυχώς, ο σκύλος πέθανε από Καλαζάρ και η Κοντολίζα έμεινε τελείως μόνη. Έπεσε σε βαθιά κατάθλιψη και άρχισε να αναζητά παρηγοριά στην κατάψυξη ενός ΙΖΟΛΑ που ήταν φίσκα στην μπριζόλα. Στο μεταξύ ο Κοντολάζος, που βρισκόταν στην Ελλάδα, αγάπησε μια Λέτα.
"Εκδίκηση θα πάρω, θα ισοπεδώσω χώρες", ούρλιαξε σαν το έμαθε η μαύρη Κοντολίζα από την τουαλέτα.
Όταν βγήκε απ' το μέρος, έφτιαξε με τα χέρια της το πρώτο σαλάμι εδάφους-αέρος. "Τέρμα", είπε, "η μπριζόλα" κι εκεί αρχίσαν όλα.
31 σχόλια:
Αυτή η κοντή αμερικάνα πολύ σε έχει επηρεάσει. Μήπως έχεις βάλει τηλεόραση για screen saver;
Εκείνος ο πίνακας με τα ψαράκια ήταν υπέροχος. Προσωπικά αν ήμουν αναγκασμένος να έχω τηλεόραση, θα την έκανα πάραυτα ενυδρείο.
[μεταξύ μας αυτά τα σαλάμια εδάφους-αέρος είναι λιαν επικίνδυνα]
Άκουσα ότι η Κοντολίζα κάνει πάντα διακοπές μαζί με το ζεύγος Μπους. Ίσως πιο επικίνδυνα είναι τα σαλάμια αέρος-εδάφους, αν και υπάρχουν και σαλάμια αέρος-αέρος και εδάφους εδάφους, για να μην αναφέρω και τους συνδυασμούς με θάλασσα.
Γεια σου eryx-t. Αν με έχει επηρεάσει; Μα τι σας λέω τόσες μέρες;
@Περαστικός: Καλημέρα Περαστικέ. Η Κοντολίζα ας κάνει διακοπές με όποιον θέλει. Μόνο εδώ να μην έρχεται.
Μήπως ο λόγος του θυμού της Κοντολιζέτας είναι ότι ο Κοντολάζος κυκλοφορεί πλέον με προσωπείο και όχι πρόσωπο λόγω αποτυχημένου λίφτινγκ;
Σε κάθε περίπτωση απορώ με την Κοντολάσση που δεν βρίσκει παρηγοριά στην μπριζόλα που ως γνωστόν τα θεραπεύει ΟΛΑ και ταιριάζει θαυμάσια με γκοργκοντζόλα, με ψωμί φραντζόλα και μια απ'όλα.
Τί περίεργα γούστα...
Τελικά, για όλα φταίει το IZOLA. Αν δεν το είχε δεν θα έπνιγε τον πόνο της στη μπριζόλα και δεν θα έφτιαχνε τη βόμβα.
Θα έμενε στην τουαλέτα και δεν θα συζητούσαμε τώρα για χάρη της.
Θα τραβήξει μακριά αυτή η ιστορία με τα λογοπαίγνια; Τίποτα σοβαρό έχεις να πεις;
Ξέρεις, old boy, δεν είναι υποχρεωτικό να μπαίνεις εδώ μέσα. Και μάλιστα, κρίνοντας απ' τη στάση σου, ούτε επιθυμητό είναι. Σοβαρά.
Τι κουφό ήταν τώρα αυτό; Θα μπαίνουμε στα μπλογκ των άλλων και θα τους λέμε τι να γράφουν και πώς να το γράφουν;
Έλα νινί στη θέση σου...
Ήταν το κουφό σχολειό, cyrusgeo.
Μήπως τον τσίμπησε μύγα τσε-τσε;
Η περίπτωση μου θυμίζει το περιστατικό με την Αθήνη-Τσούνη (εκείνη την θεούσα με την πλεχτή κοτσίδα) που χαστούκισε χωρίς λόγο την Λιάνη και ακούστηκε ένας κύριος να τη λέει το περίφημο: "Αν ήσουνα κυρία δεν θα τό'κανες αυτό".
Επί του προκειμένου αυτός ο κύριος είμαι εγώ.
Δηλαδή του λες ότι αν ήτανε κυρία, δεν θα το έκανε αυτό; Αχ, αγαπητή συντοπίτισσα, φοβάμαι ότι θα τη φας και θά' ν' κυρία.
Του λέω -με μάλλον ατυχή τρόπο, το παραδέχομαι- ότι η επίπληξή του είναι επίσης ατυχής.
Με τη ζέστη που κάνει αυτές τις μέρες ας τη φάω κυρία.
Υπάρχει κάποια επιδημία φαίνεται... Θα σέρνεται ιός.
Σέρνεται ο ιός ο μοναγενής.
SOS, παρεξήγηση. Χιούμορ προσπάθησα να κάνω (προφανώς αποτυχημένο). Τα θαυμάζω τα λογοπαίγνια σου και να τα συνεχίσεις. Απολογούμαι για το μπέρδεμα. Ποτέ δεν έχω πει σε κανέναν πώς να γράφει και τι να γράφει.
Μα λέω βρε παιδί μου, από τόσες σάχλες, τη δική μου βρήκες και διάλεξες; Πάντως ανάψανε τα αίματα και η AGB δείχνει κατακόρυφη αύξηση της επισκεψιμότητας του μπλογκ. Νά' ναι καλά η Κοντολίζα. Ο Θεός να μου κόβει μέτρα και να της δίνει πόντους. Το καλό που μού' κανε να το πάρει σε boy.
Εγώ το είχα καταλάβει :p
Κϋριε old boy,
Μηδέν παρεξήγησις!! Κι ευτοιχώς δηλαδή που ανεβάσαμε και τα πεσμένα νούμερα της σεβαστής οικοδέσποινας!
Θέλετε να πάμε αύριο μαζί στη Λαμπίρη;
Και μετά σας κερνάω για το λύσιμο της παρεξήγησης και τα ανεβασμένα νούμερα. Πάμε λαμπίρες;
Αδερφέ -- όταν κάνουμε πλάκα, αφήνουμε και κανένα hint να το καταλάβουν κι οι άλλοι. Άμα η πλάκα είναι προσωπικής κατανάλωσης, δε λέει...
Ou Ming, ευχαριστώ για το κέρασμα, αλλά οι καλές οι μπίρες είναι από το Κριθάρ, ενώ οι λαμπίρες είναι από το Σταρ. Όπότε, δεν θα πάρω. Αν, όμως, κερνάς κινέζικο τσάι, το πράμα αλλάζει...
Καλά όλα αυτά, αλλά εγώ που ξέρω τα πολλά κι ο νους μου κατεβάζει, προτείνω να στήσουμε ένα γκρουπάκι και να κάνουμε τουρνέ στημένους καυγάδες σε μπλογκ με πεσμένα νούμερα.
Κι επειδή στο δικό μου μπλογκ το μόνο νούμερο είμαι εγώ, άμα έρθετε ρε αλήτες θα σας δείξω εγώ!
[;) κλείσιμο ματιού: συνθηματικό]
Ιδέες για το όνομα του γκρουπ: Λυσσάξτε Τσαούσες, Οι Λυσσασμένες Γάτες, Λύσσα Κακιά, Λυσσομανάει ο Άνεμος (πιό ποιητικό αυτό...)
Μα δεν ήταν δυνατόν να σοβαρολογούσε ο Oldboy, κάποιος που τον παρακολουθεί, μπορούσε να το καταλάβει αμέσως...
Αν και εδω που τα λέμε, κι εγώ πάγωσα προς στιγμήν :)
Συγνώμη που ανακατεύτηκα τώρα που λύθηκε το θέμα, σας θαυμάζω και τους δύο πάρα πολύ, ou ming
(και τα σχολιά σας, επίσης!).
Cyrusgeo, έχεις δίκιο, αλλά από την άλλη δεν μ' αρέσει να κάνω πλάκα και μετά να βάζω χαμόγελα και κλεισίματα ματιών. Είναι σαν να λέω «γελάστε, αστείο - αστείο».
Old boy, πολλές φορές έχω αναρωτηθεί πάνω σε αυτό. Γράφουμε σαν να μιλάμε και τελικά δεν είναι ούτε γραπτός ούτε προφορικός αυτός ο καινούριος λόγος που αναπτύσσεται στα μπλογκ, στα μέηλ, στα κινητά. Και τον προφορικό λόγο τον συνοδεύουν τόσες χειρονομίες, τόσες γκριμάτσες, ο τόνος της φωνής, τα οποία δεν υπάρχουν σε αυτό τον προφορικό-γραπτό λόγο με τον οποίον καταπιανόμαστε και το πράγμα δυσκολεύει πολύ. Ούτε εγώ συμπαθώ τα χαμόγελα και όλα αυτά, αλλά συχνά αναπληρώνουν αυτό που λείπει. Μου αρέσει που μπορούμε και υπάρχουμε μόνο ως πνεύμα μέσα από τα καλώδια, αλλά βλέπω ότι τελικά -όσο κι αν δεν το συνειδητοποιούμε- επικοινωνούμε με όλο μας το σώμα. Είναι δύσκολο να υπάρχεις χωρίς σώμα. Λες να ζούμε έναν μικρό θάνατο;
Ιφιμέδεια, δεν είναι άσχημη ιδέα. Μπορούμε επίσης να ονομαστούμε "ομάδα νούμερoff? νούμερon!"
@old boy: Εντάξει, μωρέ, γίνεται και χωρίς "καραγκιοζάκια". Κάτι μέσα στο κείμενο, κάποια φράση ή λέξη εξόχως υπερβολική, αλλά κάτι... Κι εμένα μου φάνηκε περίεργο, γιατί είχα δει τα πιο πρόσφατα ποστ σου, αλλά ... ξέρω γω ... μου έχει τύχει να δω και φίλους μου να παθαίνουν "φλασιές" έτσι ξαφνικά...
Σημασία έχει να λύνεις κάθε παρεξήγηση επιτόπου, και να μην την αφήνεις να μεγαλώνει -- αλλιώς γίνεται δράκος, και μετά θα πρέπει να φέρνουμε τον Περαστικό να ζωγραφίζει ιππότες, και να πάμε και Στον Πύργο να χτυπάμε τις πύλες βραδιάτικα, και δε λέει...
Δε βαριέστε. Όπου ανακατεύεται η Κοντολύσσα έριδες προξενεί.
Μα τι πρόξενος αυτή η κοπέλα!
Διαπιστώνω λοιπόν ότι έχουμε γίνει ένα με τη συμπαντική ενέργεια, κυλάμε με τη ροή κι η αύρα μας είναι στα πάνω της. Όλα έγιναν για να επιβεβαιωθεί ο τίτλος του ποστ: Η ειρήνη είναι εύθραυστη σαν κινέζικο βάζο.
Καλά το έλεγε η γιαγιά Μινγκ.
«Γράφουμε σαν να μιλάμε και τελικά δεν είναι ούτε γραπτός ούτε προφορικός αυτός ο καινούριος λόγος που αναπτύσσεται στα μπλογκ, στα μέηλ, στα κινητά. Και τον προφορικό λόγο τον συνοδεύουν τόσες χειρονομίες, τόσες γκριμάτσες, ο τόνος της φωνής, τα οποία δεν υπάρχουν σε αυτό τον προφορικό-γραπτό λόγο με τον οποίον καταπιανόμαστε και το πράγμα δυσκολεύει πολύ».
Σωστό.
«Λες να ζούμε έναν μικρό θάνατο»;
Κουράγιο θα ρθει κι ο μεγάλος (ακολουθεί χαμόγελο) :)) (πέρας χαμόγελου).
Δημοσίευση σχολίου