Τριανταφυλλιές στιγμές σε ακαμάτη στόμα*
Χρησιμοποιώντας μια φράση από μια νουβέλα του Τένεσι Ουίλιαμς, θα πω ότι οι όμορφες νύχτες, οι πραγματικά όμορφες νύχτες, είναι τόσο σπάνιες όσο και τα δόντια της κότας. Και παραφράζοντας τον Κάφκα θα πω ότι η μουσική μπορεί να γίνει το τσεκούρι που θα σπάσει την παγωμένη θάλασσα μέσα μας.
*Ο τίτλος του ποστ είναι στίχος από ένα τραγούδι των Χειμερινών Κολυμβητών, οι οποίοι χθες στη συναυλία τους στην Πετρούπολη με έκαναν να τραγουδήσω πρώτη φορά στη ζωή μου!
5 σχόλια:
Εγω το πρωτοεπαθα αυτό σε μια συναυλία των Μικρούτσικου,Κούτρα και Θηβαίου κάτω από τον καλοκαιρινό νυχτερινό ουρανό της Αρχαίας Κορίνθου.
Είναι ωραίο να παθαίνεις τέτοια πράγματα, regina. Σε κάποιον άλλο χώρο μπορεί να πάθω και χορό.
Να σου ένα μυστικό;
Όταν πάθεις το χορό στον άλλο χώρο φρόντισε να μη φοράς τα κόκκινα παπούτσια, γιατί δε θα σταματάνε ποτέ!!!
Παναγιά μου, τί πάθαμε!
Ouming,και που να πάθεις χορό και τραγούδι μαζί.Ντελίριο!
Το φαντάζομαι. Αλλά καθώς όποιος είναι έξω απ' το χορό πολλά τραγούδια ξέρει, τι άλλο να πω. Ας το πάθω για να μάθω.
Δημοσίευση σχολίου