13.1.14

Ήταν μελαψός και έσπρωχνε ένα καλοριφέρ μέσα σε ένα καρότσι, όχι για να ζεσταθεί, δεν ζεσταίνεται κανείς με ένα τέτοιο καλοριφέρ, φαινόταν ότι από τα σκουπίδια το είχε μαζέψει. Το έσπρωχνε με κόπο, ολόκληρο το σώμα του συμμετείχε στην προσπάθεια, ήταν και λίγο ανηφορικά, δεν έπρεπε να τσουλήσει προς τα πίσω το καρότσι. Περνώντας από δίπλα μου, το μάτι του ελεύθερο γύρισε και με κοίταξε. Το σκέφτηκα και τότε, είναι κάτι που πολύ με βασανίζει κατά καιρούς, πόσα κομμάτια είμαστε, ενώ το ένα αγκομαχάει στον ανήφορο, το άλλο αναζητά έναν σύντροφο να τρώνε μαζί τα μεσημέρια, κάποιον να του ζεσταίνει το κρεβάτι, κάποιον να βρίζονται, να αρπάζονται και, γιατί όχι, να αγαπιούνται. Ψάχνω λίγη ζεστασιά κι αυτό το μαραφέτι δεν δουλεύει, θα μπορούσε με αυτό το βλέμμα να εννοεί, σπρώχνοντας ένα χαλασμένο σώμα.

2 σχόλια:

agrampelli είπε...

Ίσα κέντρο μ έβαλες. Μπράβο.

aerosol είπε...

+1