Για εμένα που τρώω τα νύχια μου η σκέψη να κόψω αυτή τη συνήθεια μένει πάντα μια σκέψη και μια καλή πρόθεση. Γιατί όταν έρχεται η κρίσιμη στιγμή, υποκύπτω όπως ο τζογαδόρος στο καζίνο. Θα σας εξηγήσω αμέσως. Δεν είναι απλό το θέμα, ένα χέρι σηκώνεται και μπαίνει μες στο στόμα. Όχι. Ξεκινάει με μια αναστάτωση για γνωστό ή άγνωστο λόγο. Η συνθήκη αυτή ενεργοποιεί ένα ανεμιστηράκι στο στήθος, το οποίο αρχίζει να γυρίζει με ταχύτητα ανάλογη της αναστάτωσης. Αν νομίζετε πως υπερβάλλω, μπορώ να ορκιστώ ότι ακούω το φρουτ φρουτ των πτερυγίων. Δεν είναι καθόλου ευχάριστη αυτή η αίσθηση και δυστυχώς ενισχύει την αναστάτωση. Στη συνέχεια το δάχτυλο υψώνεται και μπαίνει στο στόμα εξαιτίας μιας προφανούς δυσλειτουργίας, όπου το ανεμιστηράκι θεωρείται τμήμα ενός συστήματος με βασικό μέρος τα δόντια και δευτερεύον τη γλώσσα. Μέσα στο στόμα η γλώσσα σαρώνει το δάχτυλο και όταν εντοπίσει οτιδήποτε που εξέχει, στέλνει μήνυμα απευθείας στα δόντια να ξεκινήσουν την αποκοπή του. Το γεγονός ότι παρακάμπτεται ο εγκέφαλος και οποιαδήποτε λογική λειτουργία καθιστά την καταπολέμηση αυτού του εθισμού πολύ δύσκολη. Μου λένε καμιά φορά να αγοράσω το ειδικό μανό που ενδείκνυται για την ονυχοφαγία. Είναι πικρό και οι ανίδεοι πιστεύουν ότι μπορεί να συγκρατήσει τον ονυχοφάγο, ότι μπορεί να του ενεργοποιήσει κάποια λογική διαδικασία πριν την εκκίνηση της παλινδρομικής μασέλας ή έστω κατά τη διάρκειά της. Είναι αστείο, αν με ρωτήσετε, για αυτό και δεν έχω καν ασχοληθεί στον Χόντο που πάω καμιά φορά για να μυρίσω τα σαπούνια ή για να χαζέψω στο τμήμα 1+1 δώρο. Δεν έχω ασχοληθεί, όπως δεν θα ασχολούμουν αν μου έλεγαν να δέσω το σκύλο μου με σπάγγο μπροστά από ένα πιάτο με μπιφτέκια. Η ονυχοφαγία είναι μια προσωπική μάστιγα, η οποία με αφήνει στο τέλος καταπτοημένη μπροστά στη θέα των νυχιών μου, που μοιάζουν με καταμασημένο χωράφι από κοπάδι λυσσασμένων προβάτων.
11 σχόλια:
Καλύτερα δε θα μπορούσες να περιγράψεις αυτή την μανία που και εμένα με κατέχει...Έχεις σκεφτεί αλήθεια μήπως αυτή η μικρή "καταστροφή" προστατεύει τον εαυτό μας απο μια μεγαλύτερη?...Μήπως?
Βλέπω είμαστε πολλοί επάνω στη γαλέρα που αλληλοτρωγομαστε. Πολύ παρηγορον, αν οχι ελπιδοφόρο:)
Πέθανα στα γέλια πριν καν τελειώσω το διάβασμα! Μπα σε καλό σου νυχτιάτικα! Και όλα αυτά γιατί πολύ απλά συμπάσχω!.. Γεια στο στόμα σου δηλαδή!
Και θα συμφωνήσω με τον/την kovo voltes περί διαδικασίας προστασίας. Αν ας πούμε δεν έτρωγα τα νύχια μου, σίγουρα θα κάπνιζα και θα ξέσκιζα το καλαμάκι του καφέ σε κάθε περίπτωση.. (όοοταν πίνω καφέ..)
Πολύ καληνύχτα Ou. :)
Επειδή κι εγώ τα βρίσκω από μικρή νόστιμα τα νυχάκια μου, έχω αναπτύξει μια θεωρία: τα τρώμε για να μην επιτεθούμε στους άλλους ενώ ταυτόχρονα αυτοτιμωρούμαστε (με πόνο και ασχήμια) επειδή νιώθουμε επιθετικοί ή επειδή δεν είμαστε αρκετά επιθετικοί, δεν έχω καταλήξει.
:*
Αχ πόσο χαίρομαι που με καταλαβαίνετε και πόσο λυπάμαι που χαίρομαι που τρώτε όλοι τα νύχια σας! Δυστυχώς, φίλοι μου, ζούμε στην εποχή του γαλλικού μανικιούρ και της τεχνολογίας και όλα αυτά τα κομψά δαχτυλάκια που βολτάρουν με χάρη πάνω στα πλήκτρα και τις οθόνες αφής μάς ραγίζουν την καρδιά.
εγώ το έχω δοκιμάσει αυτό το πικρό μανό, αποτυχία σκέτη, συνέχισα ακάθεκτη και με εκπληκτική ευκολία να μασουλάω τα νυχάκια μου.
Επίσης με τα μασουλημένα νυχάκια μου παίζω πιάνο από το 1995, ακομπλεξάριστα και περήφανα.
Κάτω στη δικτατορία του γαλλικού μανικιούρ!
Τους ανθρώπους που ποτέ δεν τρώνε τα νύχια τους εγώ δε μπόρεσα ποτέ να τους καταλάβω. Πως απασχολούν τα χέρια τους τελοσπάντων;
καπνίζουν..
Ou ming, κάθε φορά που ανοίγεις το συρτάρι με τις σκέψεις σου, απορώ με το πόσο νοικοκυρεμένο είναι.
σ α γ α π α ω
σ α γ α π α ω
Δημοσίευση σχολίου