Τα βράδια που κοιμόταν με το σκύλο του πρόσεχε πολύ μην τον χαλάσει. Πρόσεχε να μην του τσακίζει τα πόδια, του τα κρατούσε όσο τον δυνατόν πιο ίσια, να μην τσαλακωθούν. Ζούσε μόνος, παρέα του ήταν ο σκύλος, ζεστός και τριχωτός - του άρεσε φυσικά που ήταν ζεστός και τριχωτός, αλλά αν μπορούσε να τον σβήσει να μην καίει και τελειώσει, θα τον έσβηνε. Και ας κοιμόταν μετά παρέα με τις παγωμένες τρίχες.
Αν μπορούσε, θα γύριζε το χρόνο πίσω, τη Γη ανάποδα, θα φύσαγε τα αστέρια να σκορπίσουν, θα φύσαγε τον ήλιο να καεί σαν σπίρτο, θα πήδαγε μες στην περιοχή όπου δεν είσαι ζωντανός, δεν είσαι πεθαμένος, εκεί που δεν πονάς και που δεν χαίρεσαι - και που δεν χαίρεσαι, και δεν πειράζει.
8 σχόλια:
Ω ναι.
:-(
Καλά έκανε και τον πρόσεχε τον σκύλο του, αλλά αν σας διάβαζε προσεκτικά θα ήξερε ότι οι σκύλοι δεν κινδυνεύουν να καούν και να τελειώσουν. Εγώ που δεν έχω σκύλο, έμαθα εδώ ότι φορτίζουν από την αγάπη σου κι είναι τόσο θαυμάσιοι που μερικές φορές πετάνε κιόλας :)
Όσο για εκείνη την περιοχή που δεν είσαι ζωντανός και δεν είσαι και πεθαμένος, θα έλεγα εκ πείρας ότι η γοητεία του είναι απατηλή - γιατί τελικά κατάλαβα ότι πειράζει που δεν χαίρεσαι.
το πόσο σας αγαπάω που αγαπάτε έτσι το σκυλί και δεν το ξεπερνάτε - δεν λέγεται
@line________ (από τουίτερ)
η περιοχή που δεν είσαι ζωντανός και δεν είσαι και πεθαμένος είναι κιόλας εδώ. ζούμε μέσα σε καλώδια
είμαστε ηλεκτροζώντανοι και ηλεκτρονεκροί κι ούτε ένα backup δεν μας σώζει. χρειάζεται ένα τόσο δα πηδηματάκι, άοπλοι από ιντερνετόσπαθα.
Καλά εγώ πού ζω και χάνω τα ωραία; Γεια σου ou!
Οu, μα πού είστε, θέλω να σας πω (με ενθουσιασμό) ότι έχουν αρχίσει να σας (ν)τουμπλάρουν!
http://zoo-manity.blogspot.com/2012/05/blog-post.html
με εκτίμηση!
Δημοσίευση σχολίου