Κάποτε,
ένα παιδί που δεν το ήθελαν το είπαν τροχοπαίδι.
Όταν σηκώθηκε στα δυο, σταμάταγε συνέχεια
και όταν πήγε στο σχολειό και έμενε στις τάξεις
το πήγαν σε ένανε γιατρό που ήταν για τα φρένα.
Κι ακούστε τώρα πράγματα·
λάδωσαν είπαν το γιατρό που ήταν για τα φρένα
κι όχι τα φρένα του παιδιού που ήταν χαλασμένα.
30.9.10
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
14 σχόλια:
και το παιδι τι απόγινε?
τα φρένα του εμειναν αλάδωτα?
Μήπως- λέω μήπως - ήθελε απλώς να συμπληρώσουν υγρά φρένων;
Και για να έρθουμε στην πολιτικοκοινωνική επικαιρότητα, τι είναι χειρότερο; Να είσαι τροχοπαίδι και να μην έχεις σώας τας φρένας, ή να είσαι ο ΟΣΕ και να μην έχεις σώας τας τρένας;
και να φανταστώ ότι ο γιατρός παρότι λαδώθηκε δεν θα έμαθε από καλό λάδι..
Aλάδωτα, nefeli μου, σαν φαγητό διαίτης.
Τσαλαπετεινέ, ίσως -ίσως λέω- ήθελε απλώς να αλλάξουν τα τακάκια τάκα τάκα.
chien andalou, πώς να σας απαντήσει κάποιος που δεν έχει σώας τας πένας;
αποτέτοιε, μπα, τίποτα δεν έμαθε. Ούτε μια ίσια βαλβολάιν να τραβάει.
Δεν πειράζει που δεν έχετε σώας τας πένας. Στην ψηφιακή εποχή μας είναι πιο σημαντικό να έχει κανείς ποντίκι που βρυχάται, όπως το δικό σας.
(Μου τη φέρατε με τον πληθυντικό είχατε δεν είχατε, αλλά δεν έχω πει την τελευταία μου λέξη.)
Θέλω να πω πολλά να πιάσουν χώρο αλλά μια λέξη έχω στο μυαλό:
ε
ξ
α
ι
ρ
ε
τ
ι
κ
ό
!
!
!
bebop
Θέλω να γίνετε όλοι φίλοι μου :)
Υ.Γ.: Το τροχοπαίδι και τα σχόλια μού φτιάξανε τη μέρα. Σας μερσώ από καρδιάς!
Το θέμα, chien andalou, είναι να βρούμε τον σωστό αρυθμό.
Bebop, θα σε χρεώνω με την αράδα στο εξής (θενξ).
Ανώνυμε, φίλε μας, παρακαλούμε :)
Oloi akolou8hsan thn prodiagegramenh poreia tous. To troxoapidi, o giatros, egw kai o as8enhs. Aplo htan.
Σας παρακαλώ, επιτρέψτε μου να το κολλήσω στον τοίχο του νηπιαγωγείου που εργάζομαι, μαζί με τα σχόλια :)
Τοιχαίο; Δεν νομίζω.
Εντάξει τότε! Ευχαριστώ :)
Άλλος σας απάντησε, αλλά εντάξει, παρακαλώ :)
Δημοσίευση σχολίου