Και μια μέρα χτυπάει το τηλέφωνο. Είναι ο προσθετολόγος, θέλει να του χαμογελάσω για μια φωτογραφία του δοντιού που μου φύτεψε, να τη δείχνει στα συνέδρια. Κι έτσι, ενώ το δόντι που μου έφτιαξε ο Θεός δεν εκτιμήθηκε ποτέ, θα γίνω διάσημη στα αμφιθέατρα για το υποκατάστατο που σμίλεψε ένας άσημος οδοντοτεχνίτης σε μια απόμερη οδό.
10 σχόλια:
Ε, ας είχε κάνει καλύτερη δουλειά ο Θεός για να μην τον υποκαταστήσει ο άσημος οδοντοτεχνίτης :-P
Μετά από αυτό ο Θεός πέθανε, Περαστικέ, κείται στο οδοντικό μνήμα.
Ποιός ξέρει... Μπορεί ο άγνωστος οδοντοτεχνίτης να είναι ένας σπάνιος καλλιτέχνης της οδοντοστοιχίας, ο Στραντιβάρι της θήκης και του εμφυτεύματος.
Ίσως να γνωρίσετε στην ανθρωπότητα ένα σπάνιο ταλέντο, Ου. Το δόντι σας θα παιανίζει στην αιωνιότητα την μαστοριά των χεριών του και η δόξα θα αποθέσει στο παραγνωρισμένο τέκνο της το δάφνινο στεφάνι που δικαιούται.
[Σταματώ εδώ, με πνίγει η συγκίνηση...]
χαχαχα
(βλέπετε; μπορώ και γελάω πλατιά με το καινούριο δόντι)
Κουφάλες τραπεζίτες, πάλι θα γυρνάτε στα οικονομολογικά συνέδρια και θα καμαρώνετε πώς γλιτώσατε τον κόσμο από την κρίση!
απλή δικαιολόγία το δόντι, ήθελε μια φωτογραφία σου που να χαμογελάς...
Κι έτσι, θα 'χουμε "δόντι" στα συνέδρια.
αυτή η απόμερη οδός με τρόμαξε..
σκύλε, κουφάλες κοπτήρες πηδάτε στους νιπτήρες.
aerostatik, μα λέτε;
Ηλία, ναι, ναι, δόν'τ γουόρι :)
αποτέτοιε, μην φοβάστε ούτε τις απόμερες ούτε αποτίποτα.
Δημοσίευση σχολίου