25.7.08

Φωτορινολαρυγγολόγος,
ακτηνολόγος,
ακτινίδιος
ο μπαμπάς του
που δεν ήξερε τι ήθελε.


Καθόμασταν στη βεράντα, πίναμε κρασί και μπίρες, μασουλάγαμε πατατάκια και τυρί και πιάσαμε μια κουβέντα για τις δουλειές μας. Ο Π. ήταν ευχαριστημένος. Δεν θα ήθελε να είναι κάτι άλλο. Ήταν τυχερός που δεν είχε ένα όνειρο από μικρός, αυτό μας είπε. Βρήκε το δρόμο του σιγά σιγά, μεγάλος. Ο Κ. είχε πρόσφατα εγκαταλείψει τις πολυετείς σπουδές του, για να ασχοληθεί επιτέλους με αυτό που του άρεσε. Όταν ήρθε η σειρά μου, δήλωσα εγκλωβισμένη στις λέξεις και τη μοναξιά τους, αν και, σύμφωνα με την άποψη του Π., μου πήγαινε η δουλειά μου. Όλη η κουβέντα ξεκίνησε με αφορμή το γεγονός ότι στην παρέα ήταν η Λ., σύμβουλος επαγγελματικού προσανατολισμού. Ποτέ δεν ήθελα να γίνω σύμβουλος επαγγελματικού προσανατολισμού, μας είπε όμως η Λ. Εγώ ηθοποιός ήθελα να γίνω.

10 σχόλια:

Spy είπε...

Και έγινε τελικά.
Δεν νομίζετε;

φραχτης είπε...

το φταιξιμο ειναι των "μεγαλων".
εμφυτευουν σε τρυφερη ηλικια , το ηλιθιο και συναμα δολιο ερωτημα : τι θελεις να γινεις οταν μεγαλωσεις ???
αν απαντησης εχασες !!
το ερωτημα αυτο μεχρι να απαντηθει τελεσιδικα και αποφασιτικα ,εχει αρχισει να σαπιζει μεσα μας.
συντηρει μονο την αμφιβολια και την συνεχη αυτοαναιρεση .
ρωτηστε τα νεαρα ατομα κατι πιο ακινδυνο , οταν διερωταστε με πιο τροπο θα προσπαθησουν να την "βολεψουν".
επισης ψυχραιμια , ...

ο αποτέτοιος είπε...

αχ να ξέρατε τι μαχαιριά στην καρδιά είναι τώρα αυτό το ποστ για μένα ου. αχ θα καταστραφώ πάλι μου φαίνεται....

βιολιστης στη στεγη είπε...

Υπάρχει και το άλλο, με το Τοτό:
Oπου ο καθένας απο μάς έγινε στη ζωή του αυτό που απο μικρός ονειρευόταν, και μάλιστα επιτυχώς!
(Αναρωτιέμαι, τί μπορεί να είναι αυτό που μπορεί να σ'εγκλωβίσει στη μοναξιά των λέξεων;)

Ανώνυμος είπε...

"Οι πιο ενδιαφέροντες άνθρωποι που γνωρίζω δεν ήξεραν τι ήθελαν να γίνουν μέχρι τα σαράντα. Οι ακόμη πιο ενδιαφέροντες δεν ξέρουν ακόμη". Γούντυ Άλλεν.

Όπερ επαληθεύει ότι είμαι ένας πολύ βαρετός τύπος.

lemon είπε...

Κι εγώ δεν ήθελα να γίνω τραπεζικός, ου. Δεν ήξερα τι ήθελα. Επίσης είμαι εγκλωβισμένη σε λέξεις, αλλά επειδή δεν είναι η δουλειά μου αυτό, μου αρέσει πάρα πολύ :)

Ανώνυμος είπε...

Πολύ ωραίο ποστ. Βγαλμένο απ' τη ζωή (μου).

Πρήστος

ou ming είπε...

>spy, κάτι λέτε με νόημα εσείς.

>πολύ σοφό εκ μέρους σας, φράχτη, που επιλέξατε το σύμβολο που θέτει τα όρια.

>αποτέτοιε, πάλι; των τάξεων;

>βιολιστή, η δουλειά μου είναι πολύ μοναχική, αν αυτό ρωτάτε. Κυριολεκτικά μιλάω για τη "μοναξιά των λέξεων".

>λύκε, κάποια στιγμή θα το μάθουν και θα πουν κι ένα τραγούντυ.

>lemon, εγώ πάλι που είμαι καρεκλικός, στη δουλειά μου σπανίως μου αρέσουν. Εκτός δουλειάς πολύ :)

>Ωραίο το χοστ, ε Πρήστο;

Ανώνυμος είπε...

Ου μινγκ, έχετε δίκιο, από εκεί παν κι οι άλλεν.

Coco είπε...

Το μισητό μου θέμα έκθεσης στο σχολείο: Τί θα γίνω όταν μεγαλώσω! Κάτι με ζώα έλεγα...να'πεσα πολύ έξω;