Πώς θά' θελα να πενθούσα λιγάκι πιο πολύ να μην καθόμουν στο ανήλιαγο γραφείο μου όλη μέρα έχει έναν ήλιο έξω μεγάλο, ζωηρό τον χαίρονται οι δημόσιοι με δάκρυα στα μάτια.
Είχε υπέροχη μέρα, το πρωί περπάτησα ανάμεσα στους στρατιώτες που στήνονταν για την πομπή, πηγαίνοντας στο γραφείο... Το μεσημέρι ξαναβγήκα βόλτα μέχρι την Κλαυθμώνος, ήταν περίεργα άδειο το κέντρο της Αθήνας σήμερα...
9 σχόλια:
Ο ήλιος χαίρεται σήμερα. Κάτι παραπάνω θα ξέρει...
Είχε υπέροχη μέρα, το πρωί περπάτησα ανάμεσα στους στρατιώτες που στήνονταν για την πομπή, πηγαίνοντας στο γραφείο... Το μεσημέρι ξαναβγήκα βόλτα μέχρι την Κλαυθμώνος, ήταν περίεργα άδειο το κέντρο της Αθήνας σήμερα...
Το πνεύμα τους ανήκει στο κράτος,
η θλίψη τους στον ήλιο.
'οι δημόσιοι με δάκρυα στα μάτια'
οι καημενοι κι αυτοι σημερα,τι θλιψη θα τραβηξανε.
υπαρχουν και οι εξαιρέσεις
τελικά αρχιεπίσκοπος είναι μια αργία που επίκειται
ή αργία είναι ένας αρχιεπίσκοπος που κείται
η αργία είναι μια απόφαση που δεν πήραμε ποτέ
Ο ήλιος είναι δωρεάν και για όλους...
Δημοσίευση σχολίου