ou ming

Τον σκεφτόμουν σήμερα ακούγοντας ένα τραγούδι της Φαϊρούζ, που το τραγουδούσε συνέχεια. Πριν από χρόνια πηγαίναμε σε μαγαζιά με τρικ και σκαλίζαμε με τις ώρες μέσα σε μεγάλα κουτιά για να βρούμε ένα κούφιο, πλαστικό δάχτυλο στο χρώμα του δέρματός του. Του άρεσε να κάνει ταχυδακτυλουργικά και τα παιδιά έτρεχαν γύρω του όπως μαζεύονται τα ψάρια, όταν πετάς ένα κομμάτι ψωμί στο νερό.

Χαθήκαμε για χρόνια, αλλά τελευταία μιλάμε κανένα βράδυ από τον υπολογιστή. Εκείνος στον μακρινό Βορρά της αυτοεξορίας του. Το πρόσωπό του διαλύεται στους σκοτεινούς κόκκους της οθόνης που ξανθαίνουν ξαφνικά όταν φυσάει τον καπνό του. Τόσα χρόνια κι ακόμη να σταθώ στα πόδια μου, λέει. Τόσα χρόνια κι ακόμη. Τις προάλλες βγαίνοντας σε λάθος όροφο μέσα σε μια κλινική, έπεσε πάνω σε ένα φορείο με μια νεκρή. Άλλοτε θα κατέρρεε μπροστά στο θέαμα. Και μιλάει ξανά για την ψυχοθεραπεία του και ύστερα σωπαίνει για να ψάξει καμιά φωτογραφία της κόρης του να μου στείλει. Χρόνια προσπαθεί να συμφιλιωθεί με τη σφαίρα που σκότωσε το φίλο του, τη στιγμή που τον κουβαλούσε τραυματία στην πλάτη. Ήταν στο Λίβανο, το δάχτυλο που πάτησε τη σκανδάλη είχε το ίδιο χρώμα με το δικό του.