Πήγαμε σε ένα μπαρ με τη Δ., παράγγειλε μια μαργαρίτα, παράγγειλα έναν εσπρέσο. Μίζερο καφεδάκι το ονόμασα και η Δ. γελούσε. Τα μάτια της κομμένα και κόκκινα από την κούραση κι από μέσα πυρετός. Ξαφνικά άνοιξε της ζωής της την ντουλάπα και είδε ένα σωρό ρούχα πεταμένα και αναμαλλιασμένα. Η φίλη που κάποτε μου έδινε συγκροτημένες συμβουλές τώρα διαλύεται σαν βρεγμένο χαρτί. Μιλούσαμε και γελούσαμε, εκείνη στριφογύριζε συνέχεια πάνω στο σκαμπό, ανέβαινε, κατέβαινε, ζήταγε νερό. Αργότερα, όταν με άφησε στο σπίτι μου, σκεφτήκαμε ότι θα ήταν καλή ιδέα να βρισκόμαστε μία-δύο φορές την εβδομάδα και να βρίζουμε. Σε όλη τη διαδρομή έβριζε αυτή, έβριζα κι εγώ. Πριν από δύο μέρες είχε περάσει να με δει ο Σ. Ό,τι και να μου έλεγε, του έλεγα "χεστήκαμε". Του έκανε εντύπωση. "Ωραία θα ήταν να μιλούσαμε έτσι, όταν βρισκόμαστε", είπε κάποια στιγμή. "Και απείρως πιο ενδιαφέρον".
26 σχόλια:
Αν δεν αφήσετε σχόλιο εδώ, θα σας πάρει ο διάολος ε;
Στην υγειά σας!
(για να μην με πάρει ο διάολος)
Κοιτάξτε, από το να σε πάρει ο θεός, καλύτερα να σε πάρει ο διάολος εδώ που τα λέμε.
Σωστό και αυτο.
Άι στo διάλο!
Άει στο διάολο κι εσείς.
... βραδιάτικα... χαχαχαχα
τώρα, μου ήρθε, έτσι... μια διάθεση... να ευχηθώ καλά χριστούγεννα... πιτρέπις;
Ναι, φυσικά, Αναστασία. Άει Βασίλης λοιπόν :)
Άσε ήρθα εγώ γιατί είχα πεταχτεί κοντά για κάτι δουλειές
χαχαχα
σας παρακαλω αγαπητη ου, παρτε με μαζι σας στις βραδιες βρισιματος.
εγω θελω να λεω α-γα-μη-σου αν δεν σας πειραζει.
(οχι σε σας, να εξηγουμαστε)
Θα σας πάρω που να πάρει.
Χεστήκαμε κι αν μας πάρει, όπως έλεγε και μια ψυχή ένα βράδυ. Βράδυ ήτανε;
Ε, χεστήκαμε κι αν ήταν βράδυ, Κουκουζέλη.
Σκέφτομαι ένα ιδιότυπο τηλεφωνικό κέντρο (κάτι σαν κέντρο ψυχολογικής βοήθειας, ας πούμε) που θα μπορεί κάποιος να τηλεφωνήσει για να ρίξει ένα καλό βρισίδι. Νομίζω πως θα είχε τρομερό σουξέ.
[Αλλά πάλι, να κι αν είχε, να κι αν δεν είχε...]
Εγώ πάλι σκέφτομαι ένα ιδιότυπο μπλογκ, όπου μπλόγκερ θα είναι ο anonymous και οι επώνυμοι σχολιαστές του θα τον μπινελικώνουν ασύστολα.
να με παρετε, που να με παρει και να με σηκωσει.
Άει Βασίλης εσύ ;-) Βασίλω, ε Βασίλω... :-)
1. Δεν δέχομαι απειλές τύπου θα σας πάρει ο διάολος. Την τελευταία εβδομάδα δεν κάνει τίποτα άλλο. Άσε που έχω ρεζερβέ πρώτο τραπέζι πίστα στην κόλαση όταν τα κακαρώσω.
2. Στα βρισίδια λέμε ΝΑΙ!!!! Το ποστ σας μου θύμισε την παιδική μου ηλικία και την απίστευτη απόλαυση του να ανακαλύπτεις και να γεμίζεις το στόμα σου με ωραίες βρισιές.
3. Αν προσθέσετε στις βραδιές σας και κατάρες θα βρείτε στο πρόσωπό μου έναν ενθουσιώδη θαμώνα των συναντήσεών σας...
Αγαπητή Ιφιμέδεια, μόλις τώρα ανακάλυψα πόσο γλυκά είναι τα μπινελίκια!
πολύ σου πήρε ou ming... γιατί έτσι; δεν έβρισκες λόγο; και λέω "δεν έβρισκες", γιατί, μάλλον, "θα είχες", όπως όλοι που τα χώνουμε άλλωστε ... ποτέ δεν μπορούσα να καταλάβω πώς υπάρχουν άνθρωποι που ζουν χωρίς μπινελίκια...
Μου πήρε πολύ και πολλά. Το περίεργο με τη ζωή είναι ότι μέχρι ένα σημείο μαθαίνεις και από ένα σημείο και μετά, αφού πάθεις, πρέπει να ξεμάθεις αυτά που έμαθες.
ναι, όντως... και το περίεργο είναι πώς κάποια πράγματα τα ξεμαθαίνουμε στο άπσε-ζβήσε... μ'ένα κλικ, αλλάζουν όλα... κι ένα άλλο είναι περίεργο... το άκουσα σήμερα στο τηλέφωνο... άκου ατάκα: "είναι αντικαταθλιπτικό να ταιριάζουν οι συμπέθεροι"... δεν έχω λόγια... αν έχει κανένας άλλος, ας πει τη γνώμη του...
χεστήκαμε για το διάολο.
gmt ta autia mou...
poio einai to 8ema mas?
Christiana
δε μας χέζεις κι εσύ, ρε christiana na 'xoume na leme!
Δημοσίευση σχολίου