23.9.07

Μερικές φορές ανεβάζω ένα ποστ, μόνο για να πάψω να βλέπω το προηγούμενο. Ύστερα ούτε αυτό μου αρέσει κι ανεβάζω το επόμενο. Κι αν ούτε κι αυτό μου αρέσει, ανεβάζω το επόμενο. Έτσι χτίζεται ένα μπλογκ όπως σου κολλάει σελοτέιπ στο δάχτυλο και το πιάνεις με το άλλο χέρι και σου κολλάει στο άλλο χέρι και το ξαναπιάνεις με το δάχτυλο και σου κολλάει στο δάχτυλο και το ξαναπιάνεις με το άλλο χέρι. Αν είσαι αρνητικός άνθρωπος, η τρύπα κάνει το μακαρόνι. Είναι κι αυτός ένας τρόπος.

21.9.07

Το βιολογικό μου ραλόι

Έτσι μαθαίνω τι σκέφτεται αυτή που κατοικεί μέσα μου. Εδώ και μέρες μεταφράζω ένα τεχνικό κείμενο. Συνεχώς παραπληκτρολογώ και γράφω λειτουργικές μανάδες. Διαβάζω την μπιχλιμπιδόσουπα στον εξωγήινο καλχαρία και ύστερα περιφέρομαι σαν υπνωτισμένη βλέποντας στο γείσο του πιάτου μου μασημένα και φτυσμένα τα εξαρτήματα που συνοδεύουν τη ζωή μου τόσα χρόνια. Πάνω πάνω τα κουκούτσια μιας μήτρας που μοιάζει με αχλάδι.

19.9.07

Τρεις μέρες πάλευα ένα ποστ, δεν βγήκε.
Σαν πασιέντζες είναι αυτά τα ποστ.

14.9.07

Το youtube για το μπλογκ μου είναι λίγο όπως η σιλικόνη για τους μάστορες. Τη βάζουν στις τρύπες, στα κενά που αφήνουν, τα βουλώνουν και φεύγουν (από τότε που βγήκε η σιλικόνη χάθηκε το φιλότιμο, είχα πει κάποτε σε έναν και παρεξηγήθηκε). Αυτό το βίντεο όμως είναι από τα αγαπημένα μου τραγούδια.





Tiger Lillies και Crack of doom στο Norrlandsoperan, Umeå στη Σουηδία.
Κάμερα: Ίνγκμαρ Πάρκινσον

Το στήσιμο μιας εξέδρας. Όχι προεκλογικής. Του Γούντστοκ. Υπόκρουση Crosby, Stills, Nash, Young. Το γραμματοκιβώτιό μου έχει ξεχειλίσει από την προεκλογική χαρτούρα, τα φυλλάδια και οι φάκελοι πέφτουν πια κάτω, ακόμη και το γραμματοκιβώτιο μοιάζει να κάνει εμετό.



It's been a long time comin'
It's goin' to be a long time gone.
But you know,
The darkest hour is always
Always just before the dawn.


(Ας το δω μισογεμάτο γιατί αν το δω μισοάδειο, θα θέλω και δεύτερο και δεν έχουμε λεφτά)

12.9.07

9.9.07

Έτσι ψηφίζει ο Πειραιάς



Τελευταία πρόβα.
Δεν ξεχάσαμε τα λόγια μας, ε;

8.9.07



Sleep with the fishes
Μουσική: Tiger Lillies
Animation: Belle Mellor

7.9.07

Ήταν ήσυχη κι αποτελεσματική. Έσπρωχνε την πόρτα και έβγαινε απ' το μικρό κουζινάκι στο μπαρ, έπαιρνε τα βρώμικα ποτήρια και πήγαινε πάλι μέσα. Είχα σηκώσει το ποτήρι μου και έπινα μια τελευταία γουλιά, όταν είδα τα μάτια της να μας κοιτάζουν μέσα από μια χαραμάδα.

Παραγγείλαμε δύο ουίσκι Ιρλανδίας και η Δ. -όπως πάντα- ήθελε κι ένα πιάτο κάτι, γιατί είχε φάει μόνο μια σαλάτα για βραδυνό. Όπως πάντα είχε ξεκινήσει με τις καλύτερες προθέσεις.

Τσιμπολογούσαμε τα πατατάκια και τα φιστίκια σαν τα πουλιά. Πίναμε και το ουίσκι μας. Είναι κάτι μέρες, της έλεγα, που νιώθω σαν μαστουρωμένη. Οικονομικό αυτό, είπε, ναι αλλά δεν ξέρω τι έχω πάρει, απάντησα.

Να πάμε σε ένα γαλλικό εστιατόριο, να φάμε φιλέτα, να μας τρέχουν τα αίματα στα σαγόνια, πρότεινα μετά από λίγο. Μπλιαξ, αλλά ήξερε ένα και ας πηγαίναμε μια μέρα.

Στο ντοκιμαντέρ της ζωής μου, καθόμαστε οκλαδόν στο χώμα στη σαβάνα γύρω από μια ξεκοιλιασμένη αντιλόπη με άλλη μία της αγέλης και τσιμπολογάμε απ' την πληγή με δυο ποτήρια κρασί μιλώντας και γελώντας. Κι όταν σηκώνω το ποτήρι μου να πιω την τελευταία γουλιά, βλέπω δυο μάτια να παραφυλάνε πίσω από έναν θάμνο.

2.9.07

Ακόμη και τα μεγαλύτερης ακριβείας όργανα χρειάζονται τακτική βαθμονόμηση. Το σκέφτομαι κάθε πρωί που μαζεύω τα κουραδάκια του σκύλου μου και τα κλείνω στη σακούλα: ο άνθρωπος πρέπει να καθαρίζει τακτικά τα περιττώματα ενός ζώου, για να ρυθμίζει την αλαζονεία του.

1.9.07

(...)

Tον Δεκέμβριο του 2005 στον Nομό Hλείας παρατηρήθηκε ευρεία ρύπανση των ποταμών Kλαδέου, Πηνειού, του Πηνειακού Λάδωνα Iάρδανου, Aλφειού, αλλά και της λιμνοθάλασσας του Kοτυχίου και της λίμνης Kαϊάφα.

Eκατοντάδες νεκρά ψάρια αναδύθηκαν στην επιφάνεια της λίμνης Kαϊάφα, ενώ και στον Πηνειό βρέθηκαν νεκρά ψάρια και νερόκοτες.

H Διεύθυνση Kτηνιατρικής Hλείας έστειλε δείγματα νεκρών ψαριών από τη λίμνη στο Kέντρο Kτηνιατρικών Iδρυμάτων Aθηνών, προκειμένου να εξεταστούν τα παθολογικά και τοξικά αίτια θανάτου.

Tα αποτελέσματα των τοξικολογικών εξετάσεων έδειξαν ασφυξία και εικάζεται πως η έλλειψη οξυγόνου πιθανόν προήλθε λόγω διοξειδίου του θείου, καθώς στα ιαματικά νερά της λίμνης παράγονται μεγάλες ποσότητες θείου.

Aναλύσεις έγιναν και στα νερά της λίμνης Kαϊάφα, όπου ανιχνεύθηκαν υψηλές συγκεντρώσεις κολοβακτηριδίων, για τα οποία πιθανολογείται να ευθύνεται το Kέντρο Eπεξεργασίας Λυμάτων της Zαχάρως που εκβάλλει στη λίμνη.

Ωστόσο σύμφωνα με το Πανελλήνιο Δίκτυο Oικολογικών Oργανώσεων η οικολογική καταστροφή οφείλεται στα ελαιοτριβεία, η πλειονότητα των οποίων όχι μόνο λειτουργεί παράτυπα, αλλά δεν διαθέτουν ούτε τις απαιτούμενες εγκαταστάσεις αποβλήτων.


Αυτά διαβάζω εδώ. Σκέφτομαι ότι η καταστροφή μάλλον ήταν βέβαιη εξαρχής, απλώς άλλαξε η ταχύτητα με την οποία ήρθε. Πρέπει να γίνουν πολλά, τόσα πολλά που μοιάζει σαν να απαιτείται από μια χώρα που δεν ξέρει καν ανάγνωση να μελετήσει ξαφνικά πανεπιστημιακά συγγράμματα. Ωστόσο, μικρά βήματα είναι καλύτερα απ' το τίποτα και οι πράξεις προτιμότερες από τα λόγια. Η αναζήτηση ευθυνών αποκλειστικά από τους πολιτικούς και την πολιτική για τα σκουπίδια που παράγω ως άτομο, για την ενεργειακή μου συμπεριφορά, τον υπερκαταναλωτισμό ή την αγάπη μου για την επιφάνεια, μου ακούγεται σαν την εκδοχή περί ασύμμετρης απειλής. Πιστεύω στο άτομο και στα μικρά πράγματα. Όλοι εμείς που γαλουχηθήκαμε με το όνειρο της εύκολης ζωής και μιας ακινησίας τόσο απόλυτης που μας έσπρωξε στα όρια του κατάκοιτου -ηλεκτρικό σπίτι, γάμος, αυτοκίνητο και δουλειά στο δημόσιο- δύσκολα θα αρπάξουμε μονομιάς ένα φτυάρι και θα ξεχυθούμε στα βουνά για να ανοίγουμε αντιπυρικές ζώνες. Ας ξεκινήσουμε λοιπόν από το πρώτο μάθημα ανάγνωσης. Εκλογές έρχονται και πριν σταθεί ο καθένας μπροστά στην κάλπη, ας δει καταρχάς τι ψηφίζει μέσα του σαν τρόπο ζωής και ποιον εαυτό για κυβερνήτη της ζωής του.